Door familiale verplichtingen kon ik er zondag helaas niet bij zijn. Luc, Werner en familie Hoogsteyn waren op stap in de Ardennen maar dat kon blijkbaar de pret niet drukken. Vincent nam het voortouw en maakte dit korte verslag. Bedankt alvast Vincent voor dit initiatief!
Beste vrienden,
Gisteren waren er vijf mannen aan de kerk van Weerde. Voor mij bijna allemaal nieuwe gezichten. Dany van Machelen, Rony en zoon van Houtem en Guido van Elewijt.
Daar stonden wij dus zonder leider en moesten ons eigen lot in handen nemen…. nog wat werk aan de winkel maar met wat oefening zal het nog in orde komen 😉
Iets na 09.00 vertrokken wij richting Elewijt om daar een van de uitgestippelde MTB-tochten te volgen. Uiteindelijk geleid door ons instinct en afgeleid door mijn kleurblindheid hebben wij maar een heel kort moment de rode-route gevolgd. Gebruik makend van onze persoonlijk GPS landden wij algauw op een blauwe route.
Hierdoor raakten wij onvermijdelijk in het Bloso-domein waar Rony zijn zoon, die het vermoedelijk iets te saai vond, besliste om een zijweg te nemen zodat hij een écht modderbad kon nemen.
Voor de rest was het genieten van het gezelschap en van een échte ZON-dag.
Vincent
Voor alle GPS perikelen : http://www.kwbweerde.be/2014/01/21-november-2014-fiets-en-wandel-gps-voor-gevorderden/
Dimi, Gilles en ik stonden weer trouw paraat, en Johan had besloten de bike nog eens van stal te halen – Raf die zat nog aan een waterpijp te lurken in Marrakech.
Met vier man de massa volk in Overijse nog wat massaler gaan maken – gelukkig enkel een wachtrij aan de inschrijving, het parcours stak slim in elkaar dus nergens opstoppingen! Johan mochten we wel al na 700 meter uitwuiven… de kortste en de langere afstanden werden snel gesplitst!
De tocht bestaat zoals elk jaar uit het Bloso-parcours in het Zoniënwoud – daar mag je geen meter van afwijken of de boswachter geeft je een GAS-boete – maar wat de mannen uit Overijse er voor en er na plakken is meer dan de moeite. Een stevig begin, met reeds 200 hm na 10 km… goed opgewarmd reden we dan soms letterlijk dwars door het Zoniënwoud, waar de singletrack er onverwacht goed bij lag , afgesloten met de gekende blubberstrook naast de spoorweg – volgens mij staat daar ergens een kraantje te lekken! We kregen even wat rustige kilometers voorgeschoteld langs vlot bollende wegen, maar dan doken we weer het bos in voor wat technischer op & af… zie je daarna met 50 km op de teller de aankomst liggen, krijg je nog 16 km met twee stevige kuitenbijters voorgeschoteld – waaronder dat berucht steil onding in het Sint Agatha Rode bos… Dimi had zowaar twee recuperatie “milkshakes” en een energiedrankje nodig om te bekomen! Prachtige tocht op deze allerlaatste (?) onverwachtte zomerdag!
Volgende week zondag 26 oktober gaan we met de hele bende samen op pad, om onze toertocht eens te gaan verkennen, onder al dan niet deskundige 🙂 leiding van Luc. Het is aan alle afpijlers en controleurs van ons parcours aangeraden te komen, want het parcours onderging toch enkele grondige wijzigingen! Afspraak om 9u00 aan de kerk te Weerde!
Tot slot, zij die willen weten wat we daar bij de Planckaerts uitgespookt hebben: klik hier (met dank aan fotograaf Werner).