Kampenhout anders bekeken … / Aan bois’kes geen gebrek!

Daar er voor sommige nog in de namiddag moest worden gereden, of ze moesten naar hun madam, dacht ik … laten we er een kort tochtje van maken maar dan zonder veel asfalt

Bij de start vroeg de Ronald al of hij die spatborden zou nodig hebben, ewel daar kon ik niet direkt een antwoord op geven, maar tis niet omdat de zon één uur had geschenen dat het droog zou worden, hé. Nee nee, op het menu stond bos bos en nog eens bos, en af en toe een plaats om te bezinnen. Langs het water of bij de aankomst.
Kampenhout zou het worden. Wat Kampenhout? Ja, maar dan anders bekeken.
Eerst door het Moorbos in Elewijt, dan een Boske Zonder Naam, en dan het Hellebos in 3 richtingen (van voor naar achter, van links naar rechts …). Het gekreun achter mij was precies van 5 vrouwen die in labor op een bevallingsstoel zaten 😯

Als apotheose, een 300 seconden puur natuur in het Torfbroek in Berg. De meeste onder ons waanden zich in de Ardennen, terwijl dit zo goed als in de bebouwde kom ligt (maar goed verscholen).

Vandaar ging het over de golfclub van Kampenhout richting Liesbethbos terug naar de startplaats. Daar wachte immers nog een verrassing van formaat. Iemand was zo goed geweest om zich over de “Bierwagen” van het schoolfeest te ontfermen en bij aankomst stond al een half feestcomité ons op te wachten. Uit alle richtingen kwam het volk afgestormd, comme des mouches sur du k…. Het was alsof den Hans dit einde van onze rit reeds dagen had ingepland. Nog van dat zou ik zeggen. Ondertussen gingen Kathleen en Ronald als 2 tortelduifjes hun fietske wassen. Ik weet niet of haar baltherapie er voor iets tussen zat? Klik hier voor meer ambiance … 😉

Bij die thuisrijders is het tegenwoordig zo plezant, dat niemand nog interesse heeft in het nog zwaardere werk! Ik dus moederziel alleen naar Lesve, een boerengat op 20km van Namen. De plaatselijke véloclub had daar een rando VTT in elkaar geknutseld van 70km, maar hun tamtam werkt blijkbaar niet zo goed, of ze slaan er niet zo hard op… in elk geval: hooguit 50 wagens rond de startplaats, en een man of 10 aan de inschrijvingen!

Over de eerste kilometers kan ik moeilijk enthousiast zijn: wat veldwegen, wat asfalt… maar dit bleek gelukkig slechts opwarming voor wat zou volgen: het ene bois na het andere (bois de Neffe/Ronquierc/La Lovère/Loumont/Warnant/Surinvaux… aan bois geen gebrek), steile en/of lange hellingen bij de vleet, mooie singletracks, enkele uitdagende afdalingen (modder en keien, altijd een hachelijke onderneming) en een draagstuk over trappen. Op de lussen van de langste afstanden kwam ik nauwelijks iemand tegen, en de lieftallige dame op de laatste ravito was blij dat ze nog eens iemand zag passeren want haar chocolat was aan ’t smelten – gelukkig was de bepijling goed, anders zat ik nu nog ergens in één of ander bois te overleven op brandnetelsoep en onrijpe bosbessen.

Na meer dan vier uur bikepret aangekomen, verwelkomd door de geur van pain saucisse, snel de modder van de bike gespoten, een lekker warme douche genomen en dan weer huiswaarts de auto in – een verborgen parel, deze tocht!

Volgende week verwachten ze zomerse temperaturen. Misschien tijd om met de thuisrijders eens wat hoogtemeters in Kortenberg te gaan bedwingen? Afspraak zondag 9 juni, om 9u00 aan de Weerdse kerk.

Aangezien iemand mij op zondag een rijverbod aan mijn laars gelapt heeft, wordt er komend weekend zaterdag op verplaatsing gereden: weeral de taalgrens over, naar Flobecq (ook wel Vloesberg genoemd) voor de 3ième TransCollines VTT – afstanden van 40, 60, 85, 105 of zelfs 130km, met 800 tot wel 2700hm! Dat is de streek van de Vlaamse Ardennen maar dan in Wallonië – Pays des Collines, noemen ze dat daar. Afspraak zaterdagochtend 8 juni, om 7u30 aan de kerk te Weerde.