De Tour De France winnaar is tegen dan al lang gekend, het is dan al zo lang goed weer dat het BBQ vlees uw oren uit komt, en de kroning van prins Laurent tot koning van het selecte clubje der Belgen kan u geen b*ll*n schelen, dus… als je zondag 21 juli niet weet wat doen: waarom niet komen supporteren voor Tom tijdens het BK MTB cross-country aan de Lacs de l’Eau d’Heure?

Er wordt goed weer voorspeld, dus je kan er niet alleen van de cross van Tom komen genieten, maar ook van die van de elites dames en heren. En wil je nog meer spektakel, dan kan je er ook naar het BK Trial gaan kijken! In en rond de meren kan je zwemmen en wandelen… kortom: de ideale daguitstap! Ik ga er alvast naar toe, en vertrek zondagochtend om 9u00, de cross van Tom start om 11u00. Als je mee wil, laat dan deze week voor vrijdagavond nog iets weten!

Hoewel het er dit seizoen nog niet van gekomen is, is Tom zeker niet kansloos voor een podiumplaats! Kijk maar naar zijn recentste uitslagen:

• In de Belgian MTB Cup GP 2013 staat hij op  de 10de plaats in de algemene rangschikking;
  • Tijdens de manche van 01/06 te Antwerpen werd Tom knap 5de. Plaats 1 & 2 was weggelegd voor Nederlanders, dus eigenlijk was hij de 3de Belg, en de 1ste uit het geboortejaar 1998. Bovendien was hij slechts 27 seconden verwijderd van een podiumplaats.
  • Op 06/07, te  Sankt-Vith, werd Tom jammer genoeg 25ste, maar hij had pech na een vliegende start: een lekke band, en de eerste ronde zo goed als volledig gelopen, en als laatste toegekomen. In de daaropvolgende rondes maakt hij bijna 20 plaatsen goed!
• In de Merida Flanders Cup staat hij op de 4de plaats in de algemene rangschikking.
  • In de manche van 30/06 te Paal werd hij knap 7de, ondanks problemen met de achterrem.
• In de Merida Wallonia Cup, staat hij op de 4de plaats in de algemene rangschikking, met alleen oudere jongens voor hem!
  • Op 28/04 te Cuesmes werd hij 4de, nipt geklopt voor de 3de plaats…
  • Op 26/05 te Eupen werd hij 7de.

<—————————————————————————————————–>

Ook nog deze mededelingen:

• Ons MTB seizoen zit er op, tijd voor een welverdiende vakantie! Mocht je toch nog zin hebben om eens te gaan biken: tot half augustus ben ik nog in België, dus stuur me een mail als je mee wil, of zelf een suggestie hebt!
• Door een druk schema heb ik geen tijd gehad om een verslag te maken van onze afsluiter te Halle-Breedhout, maar ik kan je nog meegeven dat we er waren met een mooie delegatie van 7 man + vrouw, en dat het er 85km lang plezant was, als je je schoenen bij had ten minste… Bij gebrek aan tijd dan maar een fotoverslag:

Zondag 23 juni. Verdraaid stil in de Pastorijstraat in Weerde. Dat betekent meestal niet veel goeds voor het aantal bikers aan de kerk. Was het het weer, of was het het bier, of het Weerdse Bier, wie zal het zeggen? We zullen de verhalen wel horen op een ander tijdstip.

Er stond wel een heel strakke wind, en ook het vestje moest weer aan. Een tochtje naar Tisselt zou het worden. Helaas was voor Quinten de wind te strak, en moest hij na enkele km de strijd opgeven. Voor Geert zat er dus niks anders op de tocht met zoonlief vroegtijdig af te blazen. Volgende keer komt alles goed!

Ondertussen waren de single tracks veranderd in single grass, en wellicht was dit een brug te ver voor de nieuwe 650. Die koos met Tom in Nieuwenrode voor rechtdoor, hij niet gezien zei hij. Boaf, efkes dat stro uit onze derailleur koteren en na 5 minuten konden we weer verder. Ondertussen was Christophe zich aan het afvragen wanneer de wind zou draaien, want hij had het gevoel dat we die constant op de kop hadden. Hij had ergens wel een punt dus doken we nog even het Gravenbos in waar het veel minder waaide 😆

En ja hoor, ons madam in het telefoonkotje stond er ook nog! Hans, ik heb haar de groeten gedaan! De pijp van Christophe viel stilaan zonder toebak maar van opgeven wilde hij niet weten. Dus wij recht naar huis, met eerst een stopke in de Rut, waar Luc ons trakteerde voor zijn geslaagde mondelinge proef! Hij zal er u graag meer over vertellen. Oh en de vrouwen zaten daar ook al, de macadamwreters waren ook mondjesmaat aan het landen. Een rooie drukte van je welste dus met heel wat sappige verhalen.

De nacht van donderdag 20/06 op vrijdag 21/06: de zomer werd ingezet met wolkbreuken, onder andere boven de Hoge Venen! De Raid des Hautes Fagnes zullen we op een andere keer eens rijden, dacht ik… dus zondagochtend trokken Dimi, Raf en ik naar Baisy-Thy, een gehucht naast het gehucht Tangissart.

Ondanks alle onheilspellende berichten, viel het weer behoorlijk mee – wat wind, en nu en dan eens een regenvlaag van hooguit een minuut. Raf en ik gingen voor de 65km, Dimi voor de 50 – of dat was het plan… De tocht, hoewel niet georganiseerd door een wielerclub maar door de plaatselijke lagere school met hooguit 15 vrijwilligers, was best de moeite: slechts hier en daar een modderige strook, maar verder viel alles goed te rijden, een paar heel mooie stukken, enkele technischere afdalingen – zelfs een stevige trappen afdaling die voor ons kunnen wel te glad was om er af te rijden – en een heleboel pittige klimmen.

Bij aankomst stellen Raf en ik vast dat Dimi en zijn fiets nergens te bespeuren zijn! Met 15km minder op de teller had hij toch al binnen moeten zijn? Doemscenario’s speelden zich al voor onze ogen af… maar wat bleek: na enkele weken pech met de fiets en de ladder, begint Dimi weer wat vorm te vinden, en heeft hij de 65km (met 1000hm) ook uitgereden – al was het deels op karakter!

Genietend van donker en/of blond vocht en alweer een pain saucisse, konden we vaststellen dat het eetzaaltje van de organiserende school voor de helft opgefleurd was met de opbrengst van vorig jaar! Volgend jaar keren we dus zeker terug om de opfleuringswerken aan de andere helft te keuren, en om de werken aan de leraarskamer te sponsoren!

Volgende week sluiten we het seizoen op verplaatsing af met wat je bijna een klassieker kan noemen: Halle-Breedhout, met tochtjes van 35km (400hm), 50km (810hm) en zelfs 85km (1150hm). Deze tocht wordt georganiseerd door de club van een collega van Luc, die aan het revalideren is na een operatie om een hersentumor te verwijderen. Het zal Luc en z’n collega plezier doen om daar met een delegatie Weerdse bikers te verschijnen! Afspraak op zondag 30 juni, om 8u00 aan de kerk te Weerde.

Voor de thuisrijders: volgende week is Peter er efkes niet. Een huwelijk in West-Vloanderen gooit wat roet in het eten. Dus bij deze zijn jullie gewaarschuwd 🙂

Zondag reden we voor Mali bij onze buren in Zemst-Laar. Voor het eerst was buurman Dominique ook van de partij.

Ideaal weer, beetje strakke wind, en stoffige velden. Kathleen mocht er echter niet lang van genieten. Na 2 “slangebeten” op amper 500 m afstand van elkaar, waren de reserve 29’er banden helaas op. Moraal van het verhaal: er moet meer 29’er worden gereden, of tubeless zou Bart zeggen! 😎 Of toch maar 27,5? En wordt dit dan het nieuwe 26″? We zullen het eens aan onze leider Luc moeten vragen. Die had zelfs mijn vriend reeds “aangestookt” om mij op zaterdag vol te proppen met alcohol

Wel, die jenever heeft het verschil gemaakt. Average moving speed: 21,2 km/h, het ging verbazend goed vooruit … met Geert, Alexander en Dominique als trekkers. De ene met al wat grotere wielen dan de andere … als het bolt dan bolt em, zei ie, en weg was em.

Klik op de foto voor een grotere afbeelding.

Lekker weertje, zondagochtend, dus Raf, Dimi en ik trokken naar Haversin, voor de 18e (!) Porte Des Ardennes! Raf en ik reden de 68km in chrono-modus: Raf vertrok als een pijl uit een strakke boog, mijn boogje stond iets minder strak gespannen. Dimi deed het nog wat rustiger in toertochtmodus op de 55km, maar moet wel eens leren zijn helm niet te vergeten  🙄

Het parcours verveelde geen moment: afwisselend, een beetje veldwegen, een heel klein beetje asfalt, maar vooral heel veel bos, en zo nu en dan eens een heerlijke singletrack. Aan positieve hoogtemeters ook weer geen gebrek met een paar langere klimmen en een paar steilere klimmen, en de negatieve hoogtemeters in de afdalingen waren vooral fun en snel, met hier en daar eens een technische moeilijkheid.

Na 3u15 minuten stond Raf alweer aan de start – goed voor een knappe 9de plaats (tja, die 29’er, hé) – en ik was goed op weg om op +/- 4 uur binnen te zijn… maar helaas: aan de allerlaatste afslag op ’t parcours, op 1km van de start, lag ook het begin van het 20km parcours – met een groepje van 4 die afslag volledig gemist, en aangezien dat 20km parcours ook volledig afgepijld was, onze fout pas ingezien na meer dan 4km in vooral dalende lijn! Langs de baan nog naar de start gereden, maar natuurlijk meer dan 30 minuten straftijd aan mijn broek 🙂 Dimi en Raf zaten ondertussen al fris gewassen op ’t après-bike terras te genieten van een plaatselijke toverdrank.

Volgende week zondag 23 juni kan je weer een ritje onder de kerktoren rijden: afspraak om 9u00 aan de kerk van Weerde.

Op verplaatsing wordt er ook gereden, maar naar waar is nog onduidelijk: bij een beetje redelijke weersomstandigheden ga ik me voor het eerst eens aan de Raid des Hautes Fagnes (te Malmédy) wagen, en Raf waarschijnlijk ook, maar bij te hevige regenval de komende dagen verkies ik toch een tochtje dichterbij – bijvoorbeeld de 4° VTT du Petit Godefroid te Baisy-Thy. Meer info volgt in de reacties bij dit bericht.

Zondag 9 juni, iets kouder dan de dag ervoor maar dat zouden we vlug vergeten. Warm zou het zowiezo worden en de calorieën van de BBQ’s mochten verbrand worden. Geert had zijn zoon Quinten meegebracht, Jan was ook weer na een lange blessure van de partij, en Jimmy zou zich voorbereiden op Malmedy. De groep groeit zowaar en daar zijn we tevreden mee.

De opening van het Bloso MTB parcours in Kampenhout hebben we maar gelaten voor wat het was, en Kortenberg zou het worden, maar dan eens van de andere kant bekeken. Via het Hellebos reden we naar Steenokkerzeel om zo eens langs de luchthaven te fietsen. Ik dacht: dat mag niet, maar nee hoor, fietsers rijden maar. Langs het “hotel des sans papiers” ging het dan verder richting Kortenberg. Eerst een luske in het eerste deel van het Hogenbos, prachtige hellingen en single track afdalingskes, om je helemaal uit te leven. Dan het Kinderenbos waar de afdaling voor Kathleen een verkeerd spoor voorschotelde met een spectaculaire val tot gevolg. Eerst werd wat gevreesd voor de elleboog maar gelukkig loos alarm. De tocht kon verder, het Eikenbos en dat duivelse Terbankbos moest nu eenmaal bedwongen worden zonder een voet aan de grond te zetten. En ja hoor, met de info van de Luc nog vers in het hoofd slaagden zowel Alexander, Hans als mezelf de voeten op de pedalen te houden. Nog efkes wat modder en balkskesfun door het Silsombos, en dan recht naar huis want het licht van Quinten ging stilaan uit. Toch proficiat voor dergelijke maidentrip!

Ook de groep die op verplaatsing rijdt, is weer aan ’t aandikken. Na een ritje op de weg had Raf weer zin om de paadjes op te zoeken, en Dimi had een fiets op de kop weten te tikken zonder breuken in ’t kader.

Voor de uitzondering eens een ritje op zaterdag, te Flobecq/Vloesberg, in het Pays des Collines… niemand van ons was er ooit al gaan biken, dus onbekend terrein, maar colline, dat betekent heuvel: hoogtemeters bij de vleet dus! Raf reed in chrono-modus de 105km, Dimi (60km) en ik (80km) in toertocht-modus.

De pinnekesdraad is blijkbaar altijd in promotie in de plaatselijke bricoleurszaak, want vele veldwegen waren zo smal gemaakt dat je er nog nét door kon, als je stuur niet te breed was tenminste. In één van die paadjes moest ik even corrigeren, maar klik ik uit de pedaal – bam, met de rechterknie tegen het lock-out knopje van de vork, en dat stond er mooi ingedrukt. Even verzorging nodig bij een vriendelijke buurvrouw, een windel rond de knie die totaal niet in verhouding stond met de ernst van de blessure, en lap, ondertussen had Raf ons al ingehaald ondanks een extra lus voor hem aan ’t begin van ’t parcours! 😳

Hoewel de streek nog ver van de Ardennen verwijderd is, zaten er wel al heel wat onmogelijke klimmetjes in (sommige écht onmogelijk, andere gewoon te steil voor ons niveau), alsook een lange, zware maar oh zo mooie bospassage. Het is wel een regengevoelige streek… na een week droog weer lagen er nog steeds her en der modderpoelen waar je soms tot aan de naven/enkels inzakte! Quads, tractoren, en boeren of bosbeheer die in overdrive geschoten zijn, zullen daar natuurlijk niet vreemd aan zijn!

Na nog wat gesukkel en tijdverlies op stukken met double passages, kwam ik uiteindelijk bijna anderhalf uur later dan Dimi binnengereden – ja, zelfs Raf stond al aan de finish lijn! 😳 Nog wat geestrijk blond vocht en een pain saucisse naar binnen gewerkt, en het zat er weer op – de rest van de verbruikte calorieën konden aangevuld worden met een stevige BBQ!

Volgende week zondag 16 juni gaan we met de thuisrijders naar Mali om te rijden voor Zemst-Laar (of is het net andersom). Misschien 8:30 dan aan de kerk in Weerde? Dan rijden we daar een plaatselijk rondje voor onze buren te steunen 🙂

De mannen die op verplaatsing rijden, gaan zich nog wat verder voorbereiden op de Raid des Hautes Fagnes, en trekken naar Haversin voor de 18e Porte des Ardennes – afstanden van 45 / 55 / 65 / 80km met respectievelijk 825 / 1100 / 1425 / 1850 hoogtemeters. Vetrek op zondagochtend 16 juni, 7u30. Mocht het weer helemaal omslaan, en de regen weer met bakken uit de lucht vallen, sluiten we waarschijnlijk aan bij de thuisrijders.

Daar er voor sommige nog in de namiddag moest worden gereden, of ze moesten naar hun madam, dacht ik … laten we er een kort tochtje van maken maar dan zonder veel asfalt

Bij de start vroeg de Ronald al of hij die spatborden zou nodig hebben, ewel daar kon ik niet direkt een antwoord op geven, maar tis niet omdat de zon één uur had geschenen dat het droog zou worden, hé. Nee nee, op het menu stond bos bos en nog eens bos, en af en toe een plaats om te bezinnen. Langs het water of bij de aankomst.
Kampenhout zou het worden. Wat Kampenhout? Ja, maar dan anders bekeken.
Eerst door het Moorbos in Elewijt, dan een Boske Zonder Naam, en dan het Hellebos in 3 richtingen (van voor naar achter, van links naar rechts …). Het gekreun achter mij was precies van 5 vrouwen die in labor op een bevallingsstoel zaten 😯

Als apotheose, een 300 seconden puur natuur in het Torfbroek in Berg. De meeste onder ons waanden zich in de Ardennen, terwijl dit zo goed als in de bebouwde kom ligt (maar goed verscholen).

Vandaar ging het over de golfclub van Kampenhout richting Liesbethbos terug naar de startplaats. Daar wachte immers nog een verrassing van formaat. Iemand was zo goed geweest om zich over de “Bierwagen” van het schoolfeest te ontfermen en bij aankomst stond al een half feestcomité ons op te wachten. Uit alle richtingen kwam het volk afgestormd, comme des mouches sur du k…. Het was alsof den Hans dit einde van onze rit reeds dagen had ingepland. Nog van dat zou ik zeggen. Ondertussen gingen Kathleen en Ronald als 2 tortelduifjes hun fietske wassen. Ik weet niet of haar baltherapie er voor iets tussen zat? Klik hier voor meer ambiance … 😉

Bij die thuisrijders is het tegenwoordig zo plezant, dat niemand nog interesse heeft in het nog zwaardere werk! Ik dus moederziel alleen naar Lesve, een boerengat op 20km van Namen. De plaatselijke véloclub had daar een rando VTT in elkaar geknutseld van 70km, maar hun tamtam werkt blijkbaar niet zo goed, of ze slaan er niet zo hard op… in elk geval: hooguit 50 wagens rond de startplaats, en een man of 10 aan de inschrijvingen!

Over de eerste kilometers kan ik moeilijk enthousiast zijn: wat veldwegen, wat asfalt… maar dit bleek gelukkig slechts opwarming voor wat zou volgen: het ene bois na het andere (bois de Neffe/Ronquierc/La Lovère/Loumont/Warnant/Surinvaux… aan bois geen gebrek), steile en/of lange hellingen bij de vleet, mooie singletracks, enkele uitdagende afdalingen (modder en keien, altijd een hachelijke onderneming) en een draagstuk over trappen. Op de lussen van de langste afstanden kwam ik nauwelijks iemand tegen, en de lieftallige dame op de laatste ravito was blij dat ze nog eens iemand zag passeren want haar chocolat was aan ’t smelten – gelukkig was de bepijling goed, anders zat ik nu nog ergens in één of ander bois te overleven op brandnetelsoep en onrijpe bosbessen.

Na meer dan vier uur bikepret aangekomen, verwelkomd door de geur van pain saucisse, snel de modder van de bike gespoten, een lekker warme douche genomen en dan weer huiswaarts de auto in – een verborgen parel, deze tocht!

Volgende week verwachten ze zomerse temperaturen. Misschien tijd om met de thuisrijders eens wat hoogtemeters in Kortenberg te gaan bedwingen? Afspraak zondag 9 juni, om 9u00 aan de Weerdse kerk.

Aangezien iemand mij op zondag een rijverbod aan mijn laars gelapt heeft, wordt er komend weekend zaterdag op verplaatsing gereden: weeral de taalgrens over, naar Flobecq (ook wel Vloesberg genoemd) voor de 3ième TransCollines VTT – afstanden van 40, 60, 85, 105 of zelfs 130km, met 800 tot wel 2700hm! Dat is de streek van de Vlaamse Ardennen maar dan in Wallonië – Pays des Collines, noemen ze dat daar. Afspraak zaterdagochtend 8 juni, om 7u30 aan de kerk te Weerde.