Zondagmorgen, 21 april, de zon schijnt, maar de thermometer wijst 4 graden aan! Dan toch maar weer een runnersbroekske boven mijn zeem. De natuur heeft echt wel kuren. Boshyacinten, ik weet niet of ze blauw zullen staan van de bloemekes of eerder van de kou. Ik denk eerder het laatste. De Luc zal ze wel geteld hebben zekers?
Aan de kerk, veel communicantjes en hun ouders in hun nette pakjes, maar je ziet zo dat ze liever een dikke jas hadden aangetrokken. Soit, noblesse oblige of wie wil mooi zijn moet ook wat afzien 😉
We hadden de keuze, ofwel de TT van Haacht meerijden, ofwel richting Leest bollen. Na een spelletje steen, schaar, papier, (vuur, bliksem, slang, spons, water, draak, duivel, mens, wolf, boom, lucht, pistool) werd beslist om het bij Leest te houden, en het te bezegelen met een pint bij de KWB in Zemst. Iedereen tevreden en de voorzitter daarbij ook zijn plicht gedaan!
Den Dimi had na zijn capriolen op een ladder, besloten om mee te rijden met de “kerkgangers”. En Luc was daar maar al te blij mee want bij ieder stukske onverhard koos hij het hazepad, om samen met den Dimi een duel (voor een bak bier?) te beslechten op het terrein. Wie er gewonnen heeft? Dat weet ik niet hé, ik bengelde vanachter :-). Misschien een semafoon meebrengen de volgende keer? Of blijven trainen?
Waar het vorige week nog boterzacht was onder ons zitvlak, was het nu beenhard in de akkers van Leest en omstreken. Ei zo na had ik bij een inhaalmanoeuver de Ronny van zijnen velo gereden, dat bleef maar dabberen met bijna een Stibarke tot gevolg.
Voor de rest, een gewoon tochtje waar de gemiddelde snelheid iets hoger lag dan normaal. Volgende week, verwachten ze ongeveer dezelfde temperaturen maar dan zonder zon (die hebben we trouwens ook niet gezien).
Tot dan.

De tocht zit er weeral op. Schol Dimi … en nog eens bedankt voor het rondje bier 🙂

Peter
Geplaatst met WordPress voor Android en WordPress voor PC’s 🙂

Eenzaam en alleen, in alle vroegte, vertrok ik naar Tangissart, om daar de 17de Trace d’Hez te gaan rijden. Wegens tijdgebrek geen deelname aan de gechronometreerde afstand van 71km, dus maakte ik er maar een rustige klimtraining van – 51km met iets meer dan 1000hm!

Net als vorig jaar was het weer een prachtige tocht: in een andere richting, enkele nieuwe stukken, veel offroad, slechts af en toe een veldwegje en vooral veel singletrack in het bos, een paar pittige klimmetjes, en wat leuke en snelle afdalingen – dit alles met als surplus een passage langs de abdij van Villers-la-Ville, om ook de ogen even de kost te geven. En dan hebben we het nog niet over de zéér rijkelijke bevoorradingen gehad, waar een Wakkerzeelse mattentaart bij verbleekt: zout & zoet, fruit & koekjes, taart & gebak, alles was er in overvloed!

Het was een waar plezier om daar te mogen rijden! Hopelijk staan we hier volgend jaar weer aan de start, maar dan met wat meer volk, en wie weet voor de chrono?

Bart

 Volgende week zondag 28 april bieden we jullie de keuze uit…

• …een toertocht te Opwijk, om kilometers te vreten (afstanden van 30 tot 105km): afspraak om 8u00 aan de Weerdse kerktoren (maar zorg alvast voor eigen vervoer want ik zit een weekend in een pretpark nabij Parijs)
• …of een tochtje rond de kerktoren: afspraak om 9u00 aan diezelfde kerk

Ze hadden mooi weer en een echte lentedag voorspeld, dus trokken de “ronddekerktourkesrijders” naar de heuvelkes van Everberg. Moest het nu een korte broek of een lange broek worden, voor de doornen in het Hellebos toch maar gaan voor een licht overtrekske. En daar was vooral Kathleen en ondergetekende wat blij mee, want privépaadjes in het Hellebos zorgden al voor een eerste afstap 😯

Ik wou via Sterrebeek naar het Hogenbos, want dat was eerder nog niet verkend geweest. Minder hoogtemeters, maar oh zo mooi, vooral met tapijten vol witte Bosanemoontjes! Volgende keer toch maar eens een fotoke trekken! Vandaar ging het richting Meerbeek waar het volgende bos op de agenda stond, het Eikenbos. Daar was het sleuren door een mix van leem en modder, alleen met spikes door te komen denk ik dan

Na het Eikenbos, het Terbankbos, waar onze Luc ons nog eens zou demonstreren hoe we bergop moesten rijden. Aangejuigd door het (iets) jongere geweld trapte hij zonder verbleken alleen naar boven … sterk, heel sterk. Nog even het Silsombos meepakken en dan naar huis, want het was tijd dat ik thuis was. De laatste 5 km waren er precies te veel aan. Drinkbus leeg, licht uit … we weten weeral dat we aan onze fysiek moeten werken.
Al bij al een geslaagd avontuur en voor herhaling vatbaar. Als de Luc al nieuwe paadjes heeft ontdekt dan zal het wel ok zijn geweest. Tot volgende week, ergens aan een toren, 9:00 uur.

Ooit al de man met de hamer tegengekomen? Ik nu wel! Een beetje figuurlijk… maar vooral zéér letterlijk… maar daarover later meer…

Voorbije zondag trokken we met z’n drieën naar Rillaar: Raf met de fiets tot ginder, de rest met de auto. Dimi zal er enkele weken niet bij zijn… een val van de ladder houdt hem uit het zadel – maar Jimmy is een waardige vervanger  🙂

Om de marathons in mei en juni wat voor te bereiden kozen Raf en ik voor – inderdaad – de marathonafstand van 78km, Jimmy liet die extra lus van 20km links liggen, en koos aan de 1ste bevoorrading voor de kortere afstand.

Het moet gezegd worden: de Rillaarse bikers hadden tijd en moeite gestoken in hun parcours! Natuurlijk veel pittige klimmetjes en leuke singletrack die we al kenden uit één van onze vele tochten in deze streek, maar mooi in elkaar gepuzzeld en aangevuld met enkele tracks op privéterrein die de nodige stuurmanskunst vereisten – slechts zelden kom je op een tocht in Vlaams-Brabant afdalingen tegen waar je je traag en precies door de haarspeldbocht moet wringen!  😕 Bovendien was alles goed berijdbaar, op enkele korte natte of modderige stroken na, en was het eindelijk korte-broeken-weer 😎 – en toen de zon er tegen de middag doorkwam zelfs korte-mouwen-weer… maar die lagen helaas nog thuis.

Maar ik ging het hebben over de man met de hamer… Raf ontsnapte eraan, maar zo’n 10km voor ’t einde begon bij mij de vermoeidheid toe te slaan… en daar stond hij dan: de man met de hamer, in ’t echt! ’t Is te zeggen: een oude kerel (ja, nog véél ouder dan Luc 😛 ) met een wandelstok, die al van ver begon te roepen dat een nochtans duidelijk afgescheiden paadje tussen zijn tuin en die van de buren géén openbaar paadje was! Zijn stelling zette hij kracht bij door tijdens de passage langs dat paadje een tik uit te delen met z’n wandelstok op mijn hoofd en schouders! Gelukkig dragen we een helm… maar toch: bij het ontweken van de wandelstok, schiet ik uit de klikkers, en die onverwachte beweging doet de dijen in een kramp schieten! De man met de hamer dus – letterlijk en figuurlijk… en dan moesten we de konijntjesberg nog eens over!

Eind goed, al goed, zonder verdere schermutselingen de finish gehaald, en nog even zitten nagenieten op het zonnige terras, en dan weer huiswaarts om voor het eerst dit jaar mijn oerinstincten boven te halen en een stukske vlees op de gloeiende kolen te smijten (voor de slechte verstaander: met een rooster tussen het stukske vlees en de gloeiende kolen).  😎

Volgende week zondag 21 april is er een toertocht in Tangissart (Waals-Brabant, naast Genappe): een zeer mooie tocht van 31, 51 of 71km (die laatste afstand ook als chrono te rijden), met héél wat hoogtemeters! Ik ga er alvast naartoe, maar vertrek zéér vroeg (iets na 7u00) omdat ik op tijd terug moet zijn voor een familiefeest. Zoals je aan het begin van dit bericht kon vernemen, is Dimi enkele weken buiten strijd, en zal Raf zal er zondag hoogstwaarschijnlijk niet zijn – heb je zin om te gaan, kom dan om 8u00 even langs de Weerdse kerk, maar zorg in elk geval voor eigen vervoer want de kans is klein dat er nog gegadigden zullen staan.

Of je kan gewoon met de thuisrijders meerijden: naar goede gewoonte, afspraak om 9u00!

De winter zit er eindelijk op, de modder is bijna helemaal opgedroogd: geen excuses meer om de bike op stal te laten!

Na een gezellig samenzijn op zaterdagavond, waar we deskundig geëntertaind werden door Dimi, Luc & Greet, stond er zondagochtend aan de Weerdse kerk een pak volk, uit bed gejaagd daar de eerste echte lentezon! Natuurlijk nen hele hoop kromme sturen, maar ook 10 man met tractorbanden, die “richting Bonheiden” zouden biken.

Na eerst even richting Bonheiden gereden te hebben, keerden we terug langs Weerde om zo weer richting Bonheiden te trekken, en dan weer terug te keren naar Weerde, om vervolgens weer richting Bonheiden te rijden… en vanaf dan waren we vetrokken: eerst toonde Peter ons nog even zijn meest recente vastgoedinvesteringen te Elewijt, en via Schiplakenbos doorkruisten we een eerste maal het Bloso-domein te Hofstade, waar drainagewerken ons pad enkele malen dwarsboomden.  🙄

Uiteindelijk zijn we heel dicht tot bij ons doel geraakt, maar Bonheiden zelf hebben we niet gezien – wel een mooi stukje natuur tussen Mechelen en Muizen, het Mechels Broek, waar boze blikken van de eerste vogelspotters ons deel werden! Bij een tweede passage door het Bloso-domein te Hofstade trokken we nog even de gashendel open op de technische bultjes en de mooie singletrack, en zo kwamen we uit bij ons échte einddoel: een terrasje in de volle zon!  😎

Volgende week trekken de profi’s naar Rillaar, voor de 14de MTB Weekendhappening: toertochten van 27, 42 of 52km en zelfs een marathon van 78km staan daar op het programma. Voor de geïnteresserden, je kan je zelfs vooraf inschrijven, en dan krijg je er een pakket met energiereep & sportdrank er bij: http://www.rillaarsebikers.be/promo. Afspraak zondag 14 april, om 8u00 aan de kerk te Weerde.

De thuisrijders vertrekken naar goede gewoonte een uurtje later, om 9u00 dus – de richting is nog onbekend. Come and see…  🙂

Peter : Ja, richting Bonheiden had ik gezegd hé 🙂 . Mooi verslag Bart.

Wel nog kort vermelden dat door al die kronkels we ook langs het huis van den Denis zijn gepasseerd. En ja hoor, hij stapte net uit zijn auto met de verse broodjes en een zondagskrant … Enigszinds nog wat verdwaasd van al dat rood geweld zijn we benieuwd naar zijn excuus 😆

Oh en by the way, het werd duidelijk dat ik ook nog heel wat moet doen aan mijn conditie, of lag het aan de pensen van de dag er voor?? Neeje, tzal wel de conditie zijn …

Volgende zondag verwachten ze 20° en zon, we trekken wellicht de bergen in! Hoogtemeters maken hé …

Tot zondag.

Voor de mensen die niet echt mee zijn, Tom rijdt nu als eerstejaars MTB bij de nieuwelingen, en dit zowel in Vlaanderen als Wallonië. Tussen het groot geweld dus!
Zijn entree heeft hij zeker niet gemist met telkens een 4de plaats!
Proficiat Tom, en straks komt die podiumplaats er zeker! 😛

Uitslagen van de voorlopig gereden wedstrijden in 2013:

• uitslag 31 maart ’13 : Pepingen
• uitslag 24 maart ’13 : Thieusies
• uitslag 16 maart ’13 : Ottignies

Enkelen citaten die van het web werden gehaald, en dit mbt de gereden wedstrijden :

bron > Joren Alleman na Ottignies : “De eerste ronde reed ik in vijfde stelling samen met Tom Van Ingelgom en Emiel Verhulst. Toen Tom plots een versnelling plaatste moest ik passen en even later moest ik ook Emiel laten rijden. Ik besloot mijn eigen tempo aan te houden en zo reed ik als zevende over de meet.” 

bron > Mountainbike.be schreef het volgende na Thieusies : “In de nieuwelingenwedstrijd trok Louis Jamin aan het langste eind. Remy Cara en Pierre De Froidmont zorgen voor een volledig Waals podium. Met een vierde plaats maakte eerstejaars Tom Van Ingelgom, vorig seizoen vaak dominant bij de oudste aspiranten, een meer dan geslaagde entree.”

bron > Joren schreef het volgende na Pepingen : “Intussen was Tom Van Ingelgom
ook komen aansluiten en Leonard Van dessel hing eveneens in mijn wiel.  We hingen terug op korte afstand van de koplopers en in de 2de ronde reed ik op de
weg opnieuw het gat dicht op de kopgroep.  We hingen terug met 7 samen bij het ingaan van de volgende ronde. De Zwitser Jacobs nam het commando over en probeerde het tempo in de lucht te jagen. Opnieuw had ik het moeilijk om aansluiting te houden. Met z n drieën waren ze aan het wegrijden ( Jacobs – Niels Derveaux en Andries Baert) . Op korte afstand volgde Stijn Siemons en Tom Van Ingelgom en dan op een handvol seconden zat ik in het derde groepje met Leonard Vandessel in  m’ n wiel. We speelden zowat haasje over , maar kwamen geen meter dichter bij het groepje Stijn en Tom.”

Je kan op de linken klikken voor het volledige verslag van die mannen 😎

Foto’s kan je ook hier bekijken : foto’s