Zondag was het niet veel soeps aan de kerk. Met dit mooi zomerweer in België had precies iedereen nog vlug een last minute geboekt. Resultaat, alleen de ouwe garde stond present, Luc, myself and I. Luc twijfelde nog om met de madammen mee te rijden maar een tochtje Bertem Bos deed hem toch op andere gedachten brengen. Gelukkig maar, anders had hij zijn handen moeten vuil maken om een liefdevol bandje te wisselen 
Niet dus, hij ging de uitdaging aan, en wij dus met twee op stap. Ik beloofde hem wat nieuwe weggetjes en het tempo werd direct wat opgedreven.
Via het Hellebos ging het naar Kwerps, zo richting de Molenbeek vallei. Onbekend terrein voor de Luc maar oh zo mooi.
De Molenbeekvallei is een gevarieerd natuurgebied met broekbossen, moerassen, vijvers, rietland en de jongste jaren opnieuw schrale graslanden. De Molenbeek volgt er gedeeltelijk haar natuurlijke loop en gedeeltelijk een door mensenhanden opgetrokken en rechtgetrokken loop in functie van de watermolens, die erop gebouwd zijn. Ook de leibeken in de komgronden werden door de mens gegraven om het kwelwater af te voeren (bron: natuurpunt.be)
Van daaruit ging het via het Terbankbos richting Bertem bos. Steile klimmekes, single tracks in het bos, puur genieten. Allen vrees ik dat de oversteek met de Bosstraat straks verder ingepalmd wordt door de kasteeleigenaar. Heel wat bomen werden geveld en nieuwe afsluiting werd aangelegd, resultaat, wat wringen door de netels om de “stijle” afdaling te bereiken. Eens beneden was het ploeteren door de modder en de stenen, maar de pret kon niet op. Van daaruit terug bergop richting Belgocontrol Radar. We dachten dat dit het hoogste punt zou zijn maar nee, die staat precies op 90m hoogte, terwijl we 100m hadden overschreden in het bos. Na 45 km was mijn drinken op en ook mijn vat was ver af. De laatste 5 km dus op karakter naar huis maar al bij al weeral een geslaagd toerke.
Volgende week wordt er niet gereden wegens georganiseerde toertocht richting Gent. Het wordt dus 7 september en dan spreek ik af met een vriend en kandidaat MTB’er aan de kerk. Het wordt dus een rustig ritje en misschien moeten we ons wel in een groepke opsplitsen.
Tot dan?
Peter