Geen Peter om het voortouw te nemen en Luc op de fiets voor zijn KWB tocht, dus toverden we zelf iets uit den hoed! Op verkenning van het pad van peetvader Luc voor de Bloso-tocht groen in combi met blauw.

Aan de talud van de Zenne was het voor sommigen op een slappe koord dansen en namen ze de benen, letterlijk, om deze te voet af te gaan!

In Eppegem aan de nieuw aangelegde Grimbergsesteenweg en Baron de Royedreef waren we het noorden kwijt of toch de groene blosopaal… “abracadabra”

Langst De Waterleest verder naar Zemst-Bos, over het Schom naar de Weerdse visvijver om dan naar de blauwe lus te gaan, de talud toch niet afrijden om de vorige stappers hun toverdrank te laten werken?

Neen, gewoon E19 over naar Schiplakenbos , dokkerend over de Gottendijsdreef om in de Goorstraat met Molenstraat het westen kwijt te zijn of een blauwe blosopijl… “abracadabra”

Langs de vaart tussendoor het Blosodomein induiken om daar de duiveltjes uit de doos los te laten, zeker op de extra technische lus.
Hier neemt velen hun toverkracht af en nemen ze hun “zuur” verdiende benen mee naar huis, ikzelf en Guido kiezen er nog even voor om te gaan zweven op het strand en Bloso-blauw uit te rijden, al bij al een leuk verkennende tocht en op tijd om van de toverkeuken van moeder de vrouw te genieten 

Dimi

Mons (of Bergen, als u dat verkiest) en omgeving… een streek die we niet zo goed kennen – vorig jaar eens Raid d’Englebert gereden, en daar zaten wel enkele fijne stukken in… Op basis van de commentaren op forum.mountainbike. be over de vorige edities van deze La Transborraine, leek deze tocht meer uit de streek te halen – en jawel, Raf en Bart zijn zeker niet teleurgesteld teruggekeerd! Vooral de eerste helft van deze tocht kon ons bekoren: de ene mijnterril na de andere, steil klimmen, nog steiler afdalen, en dolle pret op een BMX parcours – en dat alles nog goed berijdbaar ook!

Daarna kwam het Bois de Colfontaine, zeer mooi, maar het leek wel alsof daar dagenlang een regenwolk had bovengehangen terwijl het in de rest van het land kurkdroog was… op die laag blubber ging het daar meer van links naar rechts in plaats van vooruit!  Halverwege, aan de 3de bevoorrading besloten we de extra 8km (voor de volle 85km) door datzelfde modderbos links te laten liggen…

Deel twee bood ons nog wat mijnterrils en een steengroeve, maar de stevige regenbui en wat later een hagelbui had de steile klimmen en afdalingen moeilijker berijdbaar gemaakt: de fiets ging niet altijd meer dezelfde richting uit als het manneke en we gingen enkele keren tegen de grond zonder erg. Eén keer mochten we zo goed als op de poep naar beneden: weer zo een steile knik richting de RAVel, met een diep spoor, veel voetstappen & weinig bandensporen!? 

De laatste 15km was van het modale toertochtniveau – wel nog enkele klimmen en snelle afdalingenen, maar technisch minder uitdagend… erg vonden we dat niet: met 77km en bijna 4u45 op de fiets hadden we onze portie MTB wel gehad! En wat voor een portie: technisch uitdagend, fysiek zwaar, met een hoog fungehalte… en net op tijd voor de hevige regenval binnen!

Bart

Volgende week zondag 3 mei zoeken de uitrijders hun heil dichter bij huis: MTB Overijse organiseert zijn 22ste Recreatieve MTB Toertocht. Afstanden van 25, 35, 50, 60 en 65km, met optioneel een extra lus van 5km, en 500 tot 1100hms. Afspraak aan de kerk te Weerde om 8u00.

Naar goede gewoonte vertrekken de thuisrijders een uurtje later, om 9u00.

Maar liefst 12 man aan de kerk. Dimi probeerde zijn opgewaardeerden bike en enkels, Jimmy ruilde zijn krom stuur in voor een plat stuur, en Vincent had nieuwe Swalbe sloefkes voor op zijn fietske. De bosanemoontjes stonden in bloei dus wij naar het bos in Kortenberg. Prachtig rijden daar, slingeren tussen de bomen en af en toe omhoog. We vonden zelfs een verlaten plas die ons bike toch nog wat onder de modder moest steken.  Volgens een “local” waren de blosobordjes in het bos alleen maar voor joggers, … tssss. Dat kon de pret echter niet drukken. Langs het witte kinderbos terug naar huis en genieten van de lentedag. Het was weer zalig.

Volgende week moet ik passen en de week nadien serveer ik hamburgers op de bierfeesten. Efkes calorieën bijsteken om er die dan terug af te rijden.

De kiekens kwamen nog maar net van hun stok, maar Raf en Bart zaten al op hun zadel – eerst grotendeels langs de vaart naar Haacht, ditmaal zonder dopingcontrole 😈 te Kampenhout-Sas -om daar de TT van 57km te rijden. Langs kurkdroge, zelfs stoffige veldwegen en jaagpaden vlogen we – de snelheidsmeter ging vlotjes boven de 25 km/u – van speelbosje naar speelbosje: veel draaien en keren, en ook al eens een metertje of tien steil de hoogte in. En jawel, zelfs in Haacht was er een klim die ons van de fiets dwong 👿  – onverwacht steil, wat zand en slecht geschakeld, en zo dwingt een platte pannenkoek zoals Haacht ons toch tot enige nederigheid!  😳

Bart

Volgende week zondag 26 april gaan de uitrijders naar Cuesmes voor een tocht (20-31-44-57-64-75-85km) over mijnterrils, met een dikke 1200hms op de langste afstand. Afspraak om 8u00 aan de kerk te Weerde.

De thuisrijders spreken zoals gewoonlijk af aan de kerk te Weerde, om 9u00.

Eindelijk nog eens een lentezonnetje en dus wat volk aan de kerk. Ronald en Kathleen vonden hun fiets terug en ook Denis had zijn bike van onder het stof gehaald. Vincent was ook na maanden terug van de partij. Ideaal weertje dus voor een “lentewandeling” richting Tisselt. Weinig modder deze keer en een gezapig tempo met een aangenaam temperatuurtje op ons bolleke, meer moest dat niet zijn. Of hadden sommige banden toch te lang stil gestaan? Ergens net voor Leest, tussen de patattenvelden, hoorden we een enorme “plof”. De Schwalbe van Vincent, zowel buiten als binnenband, volledig doorgescheurd. Hoe kregen we die nog veilig thuis?

En toen kwamen de Congo roots en MacGyver toestanden van Werner de kop op steken. Binnenband eruit, nieuwe binnenband erin en met de oude de buitenband spalken … uhmmm oké.

Ondertussen zwom Denis nog een lengte akkercrowl en konden we via den “tarmac” onze welverdiende pint achterover slaan.

Peter

De uitrijder… inderdaad enkelvoud, Raf nog steeds in Uganda, de rest geblesseerd – die enige uitrijder dus trok naar Rillaar, voor een stevige marathonrit van 85km en 1250hms. Die Rillaarse Bikers hebben ook een Luc en een Peter in hun rangen – échte parcoursbouwers dus, die het maximum uit de streek weten te halen. Van het ene speelbosje ging het naar het andere unieke privéstukje, nu eens mooi, dan weer ludiek, ook wel eens technisch! En we werden niet alleen op de bike verwend, maar ook er naast: rijsttaart bij pitstop 2 &3!

Alleen jammer van die boeren, met hun zware machines, die dit jaar lekker diepe sporen getrokken hebben, waar het water niet meer uit weg kan… tenzij bij die ene boer, die er niet beter op gevonden had de drainage van zijn velden en wegen af te leiden naar een holle weg… na een voor 95% procent droge tocht, hing ik toch onder de drek. Maar kom, er zijn vrouwen en zelfs ook mannen die veel geld geven om van die welriekende smurrie op hun gezicht te smeren… hier kwam het gratis en voor niks van tussen de noppen gevlogen!

Bart

Volgende week zondag 19 april moet ik mijn benen onder de familiefeesttafel gaan steken, maar niet alvorens wat calorietjes verbrand te hebben te Haacht! Ik vertrek wel ontieglijk vroeg – om 7u30. Laat maar weten als je mee wil: bart.decadt@gmail.com.

De thuisrijders spreken zoals gewoonlijk af aan de kerk te Weerde, om 9u00.

Voorbije zondag was nog eens een droge lentedag, met wat zonnestralen: voor velen het teken om  de tuin eens onder handen te nemen. De uitrijders … allee, uitrijder begreep dit verkeerd, en nam Thuin onder handen – of beter: onder de noppen!

Het stormweer van de dagen ervoor had lelijk huisgehouden en geregeld klommen we of daalden we af langs paadjes waar het water nog af stroomde. Gelukkig is Thuin en omstreken gezegend met een rotsachtige ondergrond, dus de grip bleef bewaard op de vreselijk steile hellingen. Nergens baggeren, en de modder maakte je vooral vuil en deed het gemiddelde wat dalen – uiteindelijk toch maar voor de 45km gekozen ipv de 65km, om op tijd thuis te zijn want de mama had paaseieren gebakken en de klokken hadden visjes gebracht!

Zondag 12 april staat een Hagelandse toptocht op het programma te Rillaar: van de rustige toertochtrijder, tot de getrainde marathonspecialist, iedereen kan er zijn (paas)ei(eren) kwijt op de tochten van 25, 35, 45, 56, 68 en zelfs 85km, met op die laatste afstand maar liefst 1250hms. Bart gaat er de langste afstand rijden, en vertrekt dan ook wat vroeger dan gewoonlijk, rond 7u30 – laat maar weten via email als je mee wil.

De thuisrijders vertrekken een uurtje later, om 9u00, voor een tochtje onder de kerktoren.