Met 4 man naar Opwijk, voor de toertocht ingericht door Straf in Bergaf.

Bergaf, allemaal goed en wel, maar daarvoor moet je ook wel bergop… Aan die kanten valt dat gelukkig nog goed mee – vaak glooiend, en ook nooit te lang, en meestal niet té steil, op één knikje na dan… Allee, voor Dimi twee knikjes: we zagen zijn kopke bovenkomen… om het meteen weer naar beneden zien te duiken!  👿

’t Mochten dan wel geen lange klimmen zijn, ’t was wel een lange tocht: Raf en ikzelf een goede 88km op de teller, Dimi en Gilles net iets minder, 84km. En ik mag dan nog van geluk spreken dat ik dit bericht al bij al vlot kan tikken… de voorspelde regen en onweders bleven alweer uit, en het parcours was alweer kurkdroog en stoffig!  😎 Nadeel is wel dat al die omgeploegde karresporen door ’t veld er nu beenhard bij lagen… beenhard, én vol met bulten en bobbels… een daverend tochtje, maar dan letterlijk! Ik reed dan nog met een fully… ik wil niet weten hoe hard de rug en de billetjes van mijn drie collega’s met hardtail afgezien hebben!

Hallo, hier ben ik ook nog eens. Na al de perikelen van tandartsen, die je doorsturen naar endodontologen waarbij die laatste je gewoon terugsturen naar de tandarts om dan doorgestuurd (met de nadruk op door en niet terug) te worden naar een paradontoloog die dan doodleuk zegt, ik zie niks… zou je toch van miserie je fietskader opvreten nietwaar? Afijn, ik was het bijna vergeten tot Kathleen me vroeg hoe het met mijn tand was … Ik ga het kort houden: goed, dank u. 

We reden dus naar Rijmenam. Het begon heel uitdagend met niks dan asfalt, zo atypisch Peter maar goed het moet niet altijd modder of stof zijn van de eerste km hé. De fun begon pas in Rijmenam zelf en de acteur van dienst was deze keer de Christophe. Eerst moest hij in de remmen voor Vincent en op die houten looppaadjes moet je dit echt niet doen, toen wou hij perse met de MTB door een natuurpunt hekje. Je weet wel zo eentje in een Z-vormpje. Onze Major Luc die riep nog, Christophe da gaat niet, da gaat niet bestaat niet was de reaktie… tjah wat doe je dan? Filmen voor het nageslacht?
“>http://youtu.be/fVeOiCEPMCk  (bedankt aan Geert voor de leuke sfeerbeelden)

Een beetje verder was een gracht en ik zei nog niet springen, dat zal niet lukken. Da ga nie besta nie, versie 2.0, en kort daarna zagen we wielen richting hemel wijzen. Gelukkig was de gracht bijna helemaal droog en konden we zonder veel kleerscheuren nog wat straffe verhalen ophalen in De Rut. Dat alles bij een frisse pint gesponsored door de Geert voor zijn verjaardag! Schol!

Lang weekend in aantocht… dus extra veel tijd om te biken  😀

• Donderdag 1 mei kunnen we naar Andenne, om daar een stevige tocht rond de Maasvallei te rijden: AndurRocx stippelt daar tochtjes uit van 32, 44, 56 en zelfs 68km uit, met respectievelijk 870, 1170, 1460 en een fenomenale 1780 hoogtemeters! Het is toch een klein uurtje rijden, dus afspraak om 7u30 aan de kerk te Weerde.
• Zondag 4 mei zoeken we het dichterbij in Overijse: mooie toertochten richting Waals-Brabant van 35, 50, 60 en 65km – de langste afstand toch ook al met 950 hoogtemeters. Afspraak zoals gewoonlijk om 8u00 aan de kerk te Weerde.

De thuisrijders gaan alvast zondag 4 mei ook op pad: afspraak om 9u00 aan diezelfde kerk. Helaas zonder Peter, want die gaat er 2 weken tussenuit (je kan me volgen op on6hp.wordpress.com). Maar na de bierfeesten zal er wellicht niet veel gereden worden  🙄

Op Paaszondag hadden drie Weerdse bikers geen zin in paaseieren rapen, dus trokken ze maar naar Tangissart.

Tangi…waar? De GPS kende dit gehucht niet, dus ’t was eventjes op goed gevoel rijden, want de deelnemers mooi met de wagen naar een parking in de buurt van de startplaats begeleiden, daar doen ze in Waals-Brabant niet aan mee!  🙄

Uiteindelijk nog vrij vlot op bestemming geraakt, en meteen op pad voor een tocht met lekker veel bos! Niet meteen met z’n allen de singletrack op, dus geen opstoppingen dit jaar… wel veel klimmen in ’t eerste deel, gevolgd door snelle afdalingen. Via een ferm veldrijdersbrugske kruisten we het dorpscentrum nog eens, en mochten we ons tegoed doen aan ravito nummer 1: wat een weelde was dat zeg… een 15-tal soorten koekjes & fruit, frisdrank, Jupiler Force, en zelfs pasta carbonara! 😮 Als je met de MTB op pad gaat om wat gewicht kwijt te spelen, was je beter niet gestopt aan deze ravito.

In deel 2 nog steeds veel bos, en het werd ook iets technischer… Dimi had last van gezwollen sinussen, en het duur verpakt zeewater van een zekere Marc Coucke had niet echt de gewenste uitwerking: hij koos aan ravito 2 uiteindelijk voor de 55km.

Raf en ik gingen voor de volle 70km – de extra lus had vooral wat Ronde van Vlaanderen allures (stoffige kasseien op en af), maar de finale was weer om duimen en vingers van af te likken: nog enkele kuitenbuiters, gevolgd door ferme afdalingen, waaronder dé klassieker van deze tocht genaamd “le tobogan“: langs een holle weg met kombochten snel naar beneden sjeezen, om zo met een big smile en een gezicht vol stof aan de eindstreep te belanden!  😎

Volgende week de andere (Vlaamse) kant van Brabant: een toertocht georganiseerd door Straf in Bergaf, van 35, 55, 65, 85 en zelfs 100km, met respectievelijk 328 – 621 – 738 – 956 – 1069 hoogtemeters. Afspraak zondag 27 april 2014, om 8u00 aan de kerk te Weerde.

De thuisrijders spreken zoals gewoonlijk een uurtje later af: om 9u00 aan diezelfde kerk.

Op zaterdag 3 mei 2014 om 10u30 wordt het Bloso MTB parcours officieel ingehuldigd en ingereden.

Clublid en tevens peter van deze route Luc Van Ingelgom verrichtte de voorbije jaren heel wat werk bij het uitstippelen ervan, en als club zijn we uitgenodigd deze inhuldiging bij te wonen. Heb je die zaterdag tijd, dan ben je welkom om met je bike én volledige cluboutfit deze inhuldiging bij te wonen.

Voor de praktische afspraken graag tevoren aanmelden bij Luc: lucvaningelgom@gmail.com

Na twee uitstapjes over de taalgrens, nog eens tijd voor een Vlaamsbrabants tochtje te Rillaar.

Een massa volk (+2000 man) daar in dat Hagelandse dorpje… zelfs heel wat noorderburen – die met die vreemde tongval  😎 – waren afgezakt! Iedereen had die dag blijkbaar goede benen, want de langste afstanden van 65km & 82km waren het populairst. Even aanschuiven, en dan eindelijk op pad.

De tocht bracht ons van het ene singletrack bosje naar het andere… blijkbaar had toch niet iedereen goede benen, want met dat vele volk was het daar echt aanschuiven en netjes je beurt afwachten om de volgende nijdige helling op of af te rijden. Het hoogteverschil was nooit groot, en de klimmetjes waren nooit lang, maar vaak stijl en technisch door de vele bochten… dat liet zich halverwege de tocht natuurlijk voelen: na pitstop 2 kozen Dimi en Gilles dan toch voor de 65km, Raf en ik bleven volharden op de volle 82km. De mannen van de langste afstand kregen een mooie beloning bij pitstop 3: rijsttaart en pistoleekes! Bij aankomst was Raf z’n gezicht nog maagdelijk schoon, dat van mij hing vol stof… twee keer raden wie achteraan gebengeld heeft?  🙄

Met 82km en 1250hm op de teller hebben we weer een goedgevulde zondagvoormiddag op de bike gehad. Volgende week meer van dat? Jawel, want op zondag 20 april gaan we in het franstalige landsgedeelte tochtjes van 35, 55 of 74km rijden (met resp. 600, 950 of 1200hm) met vertrek vanuit Tangissart (ook wel gekend als La Trace d’Hez). Afspraak om 8u00 aan de kerk te Weerde. Er wordt dit weekend alweer wat regen voorspeld… hopelijk valt deze nu eens echt (en dan vooral ’s nachts) zodat het stof wat geblust wordt!  🙂

Hopelijk is Peter weer fit & gezond, om de thuisrijders op sleeptouw te nemen: vertrek om 9u00, aan diezelfde kerk te Weerde.

P.S.: Foto’s van Gilles en mezelf zijn nog van de tocht te Thuin.

Voorbije zondag met slechts 2 man (Gilles & ik) alweer de taalgrens over – wat verder deze keer, naar Thuin, in Henegouwen. Een dik uur in de wagen, maar het loonde meer dan de moeite! De singletracks groeien daar aan de bomen, en bomen – en dus bos – hebben ze daar ook genoeg!

Na een korte opwarming door het veld, zaten we tot aan de eerste bevoorrading 10km lang in het bos: het ging op en af, door mini-beekskes, over boomwortels – kortom een track met hoog fun-gehalte. Daarna kwam er meer afwisseling: zo nu en dan een veld- of asfaltweg, maar toch vooral bos en singletrack… en… veel korte maar v*rd*md steile klimmetjes! Gelukkig komt er na de klim de afdaling: vaak snel en plezant, maar toch drie keer eens goed moeten slikken  😕 en met de poep tegen de achterband naar beneden… 👿  eentje helaas te voet moeten doen… 😐 Nog eens tijd voor een dagje techniek?

Met bijna 66kms, 1300hms en 17,2 gemiddeld, stonden we voldaan aan de finish – nu ja, Gilles die kreeg er niet genoeg van en begon dan maar andere pijlen van god-weet-welke tocht te volgen… Na een extra afdaling… en dus een extra klim 🙄 had hij het toch door!

Doe bij dit alles nog het zalige, ideale weer bij, een massa volk die goed verspreid was, en een relax sfeertje, en je weet: we hebben een goede zondagvoormiddag gehad! In Thuin zien ze ons nog wel eens terug!

Het is zowaar de tijd van het jaar. Sommige zoeken de zon op, andere de sneeuw, en nog andere trekken eens een ander truitje aan. Misschien betaalt de voorzitter wel en goede premie om hem toch binnen de rangen te houden … 

Stefaan was niet echt onder de indruk van die fel rode kleuren soit, terug naar de orde van de dag.

Aan de kerk dus weinig volk. Vier man en een dame, en dit heeft zo zijn voordelen. Want je kon kiezen waar we naar toe reden, to Ha8 of not to Ha8. Geen Haacht dus, maar Beigem: 12km langs brede asfalt zagen we niet echt zitten, dus werd het Beigem. Een ritje zonder uitschieters, zo eentje waar alles gesmeerd liep, geen platte tjoepkes, geen valpartijen, en ook geen trage wegen. Ah nee, die had de boer lekker omgeploegd, en zelfs een Sandman zou het hier moeilijk hebben. Ik denk dat het de eerste keer was dat iedereen zelfs op een vlak droog parcour van de fiets moest. Kathleen waagde zich nog even om te zeggen “wat is het probleem” maar dat werd snel duidelijk … Akkers omgetoverd in zandbakken, het moet niet altijd modder zijn.

Ondertussen krijg ik stilaan versterking. De Luc wordt Basecamp champ, de Werner gaat GPS cursus volgen, ik kan straks gewoon achteraan bengelen zonder mijn hoofd te bukken.

Komende zondag kunnen we op verplaatsing gaan rijden in Rillaar: daar vindt de 15e MTB Weekend Happening plaats. Naast gewone tochten van 25, 36 of 46km, zijn er ook de marathonafstanden van 65 en 82km te rijden, met de nodige hoogtemeters, 1020 en 1230 respectievelijk. Afspraak zondag 13 april om 8u00 aan de Weerdse kerk.

De thuisrijders doen weer een tochtje rond de kerktoren: afspraak om 9u00.

Van 16 tot 18 mei vindt het jaarlijkse KWB gezinsweekend plaats, te Arbrefontaine, op een boogscheut van Lierneux. Mountainbiken (MTB paden in overvloed daar ), wandelen, aan de toog hangen, alles wat een mens kan bekoren passeert de revue. Doen zou ik zeggen.