Beste bikers,

dat de Peter niet onder de Heilige toren ging verschijnen wist ik al, die kerel waagt zich aan lange-termijn weersvoorspellingen, en krijgt dan een koude douche! De Chris had zich blijkbaar van rijwiel vergist, ook een schoon exemplaar weliswaar, maar te krom van stuur. Dus keken een tiental paar ogen ” bamby-gewijs” mijn richting uit. Met de goede raad van onze’n ” baas”, en omdat zijn ega op onze toertocht enkel met den otto mag rijden kozen we voor onze 45 km.

Den Dimi had zijn “stalen ros met ervaring” doorgespeelt aan een andere berijder. Dus een nieuw manneke meer, goed 20 km meegedraaid, maar dan zijn voordeur niet voorbij geraakt. Toch een goed begin!

De schrik voor een slijk parcours was niet nodig, meestal goed te doen. Voor de gekende slechte stukken weten de “kenners” wel een omwegje. In het bloso-domein konden we op het ritme der doedelzakspelers het strand rustig aanvatten, en mannen het is ” stoempen” hé. Anders dan de speed-bootjes met afstandsbediening en blijkbaar op “duracel”!

Voila mannen, de groeten en tot de volgende.

Voorbije zondag trokken de Weerdse bikers nog eens de taalgrens over… Grez-Doiceau was the place to be! Maar eerst even terugspoelen naar zaterdagavond: drie bikers behaalden met goed ploegwerk een mooie 20ste plaats op De 15de Zonnewijzer kwis, en inspecteerden na afloop nog even het KWB lokaal… “Tot morgen, hé!” – “Jaja, zeker!“, riepen ze nog aan den toog tegen elkaar… 👿

Resultaat: zondagochtend, zes uur later, stonden slechts twee van de drie aan de kerk (zijnde Dimi in ikzelf) … gelukkig was daar Bruno om onze ontbrekende locomotief te vervangen! 🙂

De lente die vorige week even was komen piepen had zich al lang weer verstopt: daar stonden we weer in de ijzige kou, de gure wind en de sneeuw! En de tocht zelf, wel die hadden ze beter “Les Boucles des 5 Types de Boue” in plaats van “5 Rivières” genoemd! De vlot berijdbare paadjes waren schaars, en maar al te vaak moesten we van de fiets om hem voort te duwen… met een gemiddelde van 13km/u, en nog geen 42km op de teller, stonden we na drie uur van het betere ploegwerk (maar dan van een andere soort ploeg) weer aan de start… dromend van zonnigere tijden. 😕

Hopelijk breken die tijden volgende week al aan: dan trekken we naar Oud-Heverlee, voor de 28ste (!) SVK Vriendentocht. Tochtjes van 40, 53, 62 en 73km hebben ze daar in de aanbieding. Ikzelf zit in de Franse alpen om een laatste keer deze winter van de bergen te glijden, maar Dimi en/of Raf zullen wel aan de kerk staan. Tot zondag 17 maart, om 8u00, aan de kerk te Weerde!

Jaja, ik had droog weer beloofd in mijn vorig bericht… maar tot mijn eigenste grote verbazing lag er zondag weer maar eens een wit tapijt! Koppig als we zijn 😯 trokkken we toch naar Gelrode – Raf & Bruno met de fiets, Dimi en ik (altijd al iets minder zot geweest)met de wagen.

De eerste kilometers langs de dijk werden snel & veilig afgehaspeld… maar in de afdalingen voor de eerste bevoorradingsstop was het goed schuiven: Raf het veld in, Bruno een duik naar rechts, mijn voorwiel onderuit… 😕 Tja, zo’n wit tapijt is wel schoon, maar niet altijd handig!

Na de pitstop kozen Raf, Bruno & ik kozen voor het extra lusje van  de 60km: dat was dan weer uitstekend bereidbaar – het was dan ook niet glad gereden door de grote hoop! Dimi, een beetje moe door het rijden op een gehuurde fiets met 0,5 bar in de sloffen, reed meteen door naar de stal.

Bij de tweede stop kregen we een vanille jenever aangeboden – mét extra vanille  8-): Raf en Bruno beginnen daar blijkbaar van te steigeren, want in geen enkele klim kon ik hun wiel houden… dat komt er natuurlijk van als je gewoon geworden bent om bergop te gaan met een zetellift. Na een dikke drie uur zat iedereen op stal, en konden we nakaarten bij een donkere Leffe (uit goede bron vernomen dat het bij Raf & Bruno ook nog enkele Orvallekes geworden zijn na aankomst te Weerde).

Voor de komende dagen beloven die van ’t weer alweer droog weer (eerst zien en dan geloven), en dan trekken we naar Winksele, waar Velosport Herent ons ritjes van 25, 45 of 55km voorschotelt, met de nodige hoogtemeters (’t is nodig)! Afspraak zondag 3 maart, om 8u00, aan de kerk te Weerde.

Tot slot, kijk ook nog eens naar onze kalender: het programma voor de lente staat er in volle glorie te blinken! Zoals je kan zien trekken we vanaf april heel wat vaker de taalgrens over: meer hoogtemeters, en dus meer uitdagingen… als de weersomstandigheden het toelaten, natuurlijk.