Het zijn geen winters meer,  met als gevolg heel wat onbekende gezichten (voor mij althans) aan de kerk in Weerde. Graag wat namen en email adressen achter die “faces” want zelfs een MTBiker in pure snowboard uitrusting is toch iets unieks 🙂 Zelfs het stalen ros mocht er wezen!

De tocht liep over Hombeek, Leest zo naar Heindonk, Blaasveld … De akkers lagen er nog altijd zompig bij maar het ritje rond het meer in Hazewinkel en zijn aanpalende donken maakte veel goed. Een buizerd kwam ons begroeten en liet zich gewillig bekijken vanop een korte afstand. Langs het kanaal Leuven – Dijle reden we terug zuidwaarts. Ik had nochtans beloofd aan Chris niet langs de Oude Leestebaan het bos in te gaan, maar mijn GPS dacht daar klaarblijkelijk anders over. Geen modder, maar puur water met grashopen en dus stoempen maar.  De 29ers lagen hier duidelijk in het voordeel, of was het de fysiek van de Koen … kan ook?
Nog een klapke met Tom en Chris, een pintje en dan richting huiswaarts.

Mij zal je 2 weken moeten missen wegens het witte goud die op me wacht. Voor diegene die ook gaan skiën al dan niet met KWB Weerde, veel plezier, ik heb sneeuw besteld 🙂

Een ouwe vos verleert zijn streken niet… dat mochten we nog eens ervaren toen Luc ons kwam vergezellen op het altijd leuke tochtje in Brasschaat!

Waren het de drie jongere veulens waarmee hij op pad was, of het stel herten dat ons pad kruiste, die Luc zijn duivels deed ontbinden? God mag het weten… maar ’t is wel een feit dat we nog allemaal een voorbeeld kunnen nemen aan de schwung waarmee Luc door de modder klieft en over de singletracks stuift.

Tot na de eerste bevoorrading hielden we met z’n vieren een strak tempo aan, tot wanneer Dimi zijn grotere wielen in gang zette en een versnellingske hoger schakelde – Gilles vlotjes mee, en ikke maar peddelen met mijn kleine wielekes, ocharme. Luc liet deze kelk aan zich voorbij gaan, en reed op zijn eigen tempo uit.

Maar: ere wie ere toekomt! Waar iedereen het gladde bultje letterlijk links liet liggen, reed Luc als enige gezwind omhoog! Streken, hé!  😉

Volgende week beginnen we aan het eerste deel van de trilogie in het Leuvense achterland: de 23ste MTB Happening in Huldenberg! Tochtjes van 35, 45, 55 en zelfs 65km met de nodige hoogtemeters staan in de aanbieding. Afspraak zondag 26 januari, 8u00 aan de kerk te Weerde.

De thuisrijders vertrekken een uurtje later, om 9u00, maar een vrijwillig zal deze keer een tochtje in elkaar moeten puzzelen, want Peter is dus gaan skiën.

Eindelijk nog eens vrieskou deze winter, bij een staalblauwe hemel. Vier bikers hadden zich goed ingeduffeld en stonden op het appel. Bruno maakte zijn langverwachte terugkeer – bleek dat hij een botje in zijn elleboog gebroken had, en enkele weken buiten strijd was.

Op mijn GPS stond een tochtje van 78km, maar om de elleboog van Bruno te sparen (goed excuus hé), besloten we dit in te korten tot iets meer dan 60km. Via het veld trokken we langs Kampenhout & Nederokkerzeel naar Kortenberg: daar mocht Dimi zijn improvisatietalent boven halen, en leerde hij ons enkele onbekende paadjes kennen in Kortenberg. Vanaf dan ging het ook goed op en af – gelukkig was het merendeel van de offroad tracks nog goed berijdbaar… op de weg daarentegen was het gevaarlijk glad… Gilles mocht het aan den lijve ondervinden: een slippertje, en hij lag tegen het asfalt!

Na drie uur en een half, stonden we weer aan de kerk te Weerde, op tijd voor de lunch – wijle content, het vrouwke en de kindjes ook content!

Volgende week zondag 19 januari rijden we weer op verplaatsing, in Brasschaat, voor een tochtje van 25 of 45km. Afspraak aan de kerk te Weerde om 8u00.

De thuisrijders vertrekken een uurtje later, om 9u00 – normaal gezien is Peter er weer bij.

De eerste TT van 2014 zit er al op… De Londerzeelse Palmvelden hadden de eer ons te ontvangen! Met vier aan de toch begonnen – Luc was ook deze week van de partij bij de uitrijders! De eerste kilometers waren vlak en vlot berijdbaar, maar de lus tussen Brussegem en Meise lag er erg vettig bij – soms gewoon onberijdbaar – bij… gecombineerd met de hoogtemeters was ’t een zware dobber. ’t Mag echt eens beginnen vriezen, zodat alles er nog eens lekker hard bij ligt!  👿

Pech blijft mij echter achervolgen… na de mechanische problemen van de voorbije weken, liet zondag mijn evenwichtsorgaan het stevig afweten: na een eerdere slipper zonder erg op een glibberige afdaling, slipte in de laatste kilometers mijn voorwiel even weg… een tik tegen het stuur van een collega biker die op dat moment naast mij reed, en we lagen allebei tegen de grond… Weeral niks erg in mijn geval, maar m’n collega had zijn schouder ontwricht… deze week nog contact gehad met deze onfortuinlijke kerel, en gelukkig stelt hij het redelijk goed… Toch een vervelend moment, en voor mij een start in mineur  😥

Volgende week is er geen TT in de buurt – daarom, op aangeven van Dimi, volgend voorstel: een ritje met start en aankomst aan de kerk te Weerde, richting Holsbeek, werd al geopperd, maar dat zien we nog wel – Kampenhout – Kortenberg – Bertem is ook een alternatief.

Dus: afspraak zondag 12 januari, om 8u00 aan de kerk te Weerde!

Hier volgt een korte samenvatting van onze 2 laatste ritten rond de jaarwisseling.

Op 29 december hielden we het tempo wat lager omdat we een jonge dame van 23 lentes mochten verwelkomen die eens wilde proeven van een MTB tochtje. Niet echt het juiste moment uitgekozen wat het weer betreft Lesley, maar goed, indien je die maidentrip doorstaat dan ben je alvast goed gedoopt (letterlijk en figuurlijk dan).

Haar spierwitte sloefkes hadden na de rit een iets ander kleurke gekregen. Voor de rest, niks dan lof. Het is altijd wat wennen aan het ritme, het glijden, het eindeloos stampen zonder het gevoel te hebben vooruit te gaan, enz. We trokken dus langs E19 en Zenne richting noorden, een tourke rond de vijver in Hombeek om dan richting Humbeek te rijden. Het ’s Gravenbos geleek meer op een ’s Gravenpoel, en zowel ondergetekende als Hans moesten ook eens voelen hoe nat de modder was. Ik op mijn zij, Hans over de kop. En Lesley, die bleef recht en keek wat verdwaasd …. Ze is natuurlijk meer gewoon want tijdens haar werkuren kruipt die dame dikwijls in een “MUG” met loeiende sirenes.

Via het oude vliegveld van Grimbergen reden we via Eppegem terug naar huis. Nat, vuil maar voldaan. Ons ritje kan je hier bekijken.

Zondag 5 januari waren we terug met een tiental bikers paraat aan de kerk. Geen jonge deerne deze keer, die had zich netjes verontschuldigd. Het werd een rustige rit om de nodige calorieën van de voorbije dagen wat langzaam te verbranden. Ik dacht nochtans dat ik voor meer asfalt had gekozen maar dit klopte niet altijd. De akkers waren nog steeds herschapen in zwembaden. Wat wil je als je meikevers ziet in januari? Het zijn geen winters meer 🙂

Voor de rest werd het een rustig ritje zonder noemenswaardige feiten. Alleen dat onze voorzitter nog altijd op zijn nieuw speelgoed wacht en dus zijn Kathleen en Alexander stuurde. Zowel Sinterklaas als de Kerstman zijn hem hopeloos vergeten … foei! Misschien moeten we hem beter zelf in elkaar steken? Een “MTB Weerde Bike”, dat zou nog eens iets zijn …

Onze rit van zondag kan je hier uitlezen.

Volgende week zondag 12 januari ben ik niet van de partij wegens verhuisperikelen in de Vloanders.

Groeten,

Peter