Na de regen van de voorbije dagen was het tochtje zoiets van: “waar gaan we niet met onze enkels en tot waar ook in de blubber moeten ploeteren“. Erpe Mere, dat wisten we uit de krant, was daarom geen optie. Ook te veel volk op de been daar, onze talenten hoeven niet al te veel kijklustigen. Wegens een feestje en andere na-nieuwjaars verplichtingen moesten we ook op tijd thuis zijn, schoonmoeders, je weet wel!
Hier en daar zochten we de paadjes op die een zware pedaalstamp nodig hadden om er door te geraken. Met een soepele pedaaltred was het mooi vertoeven op de half-grind wegjes. Toch ook nog even het hoogste punt(je) opgezocht in de streek voor de hoogtemeters, goed voor de statistieken: 60 meter hoog, ’t is niet veel, stoempen op die voorgenoemde dingen was wel nodig. Het Erpe-Mere gevoel nog even geproefd op de boomschorspadjes van het Prinsenbos om vanaf daar het voor het “soft” parcours” te kiezen richting Weerde.
Goed op tijd thuis voor de familie, goed op tijd om nog een pint te drinken, gezellig samen om nog een babbeltje te slaan met de vrienden en met al het andere schoon volk!
Tot zondag?
Luc
Het regende niet alleen pijpestelen, maar ook afzeggingen bij de uitrijders… zondag een nieuwe poging: met de fiets of de wagen naar Puurs, voor een tocht van 30, 48 of zelfs 65km. Vertrek om 8u00 aan de kerk te Weerde – mogelijk vertrekken de mannen die met de fiets gaan iets vroeger.
De thuisrijders vertrekken een uurtje later, om 9u00.
De ene weerman zegt regen- en sneeuwbuien, de andere houdt het bij meestal droog en af en toe een sneeuwvlok, maar over één ding zijn ze het eens: het zal koud zijn, dus doe uw thermisch ondergoed en uw geitenwollen sokken aan!