na een mooie vakantie waar we van het Zwitsers plat hebben kunnen genieten is ook de stilte aan de Weerdse kerk teruggekeerd. Nog altijd niet veel animo om op de bike te springen en te genieten van de schone natuur. De wegmannen spannen nog steeds de kroon met hun opkomst. ook de fietsdames doen hun duit in het zakje door talrijk aanwezig te zijn op hun zondagse tochten.

De Weerdse MTB’er is er niet meer. Het is zo erg dat ik mij niet meer durf te vertonen op het plein met de hoge toren.

HELP, wij zoeken straffe mannen!

Het is een beetje raar, toekomen aan de kerk en tussen een hele meute “Verbruggelingen” geen enkele met dikke banden zien staan. De wegmannen zijn om 9 uur al een kwartier weg wat de schaamte een klein beetje minder maakt. Dan maar stil het hazepad kiezen en mijn rijwiel richting Bertem sturen. Dit is één van mijn favorieten, mooie bospaden met de nodige klimpartijen. Aan de kwaliteit en de schoonheid van het parcours zal het niet liggen. Het KWB Weerde MTB verhaal lijkt uitgedoofd. Het is enkel nog een waakvlam, als die ook niet het voor bekeken houdt.

Na een paar eenzame verschijningen op het dorpsplein hou ik het voor bekeken. Ook wel een beetje omdat het vakantie is dat is ook waar. Maar de teleurstelling is een beetje groot.

Midden september komen we met een nieuw voorstel. Fietsen voor de sportieve genieter. Knooppunten rijden en of en toe een beetje onverhard. Mijn laatste wapenfeit voor de Zemstse fietser.

gezworen ergens begin dit jaar, geen slijk of modder meer voor deze jongen. Na een mooie droge periode kunnen we wel met onze MTB op stap. Naar goede gewoonte vertrokken om 9 uur aan de kerk, doel van de tocht, het Bertembos. Eerst doorheen gekend terrein, het hellebos en de velden onder de opstijgzone van de vliegtuigen in Erps Kwerps. Daarna de hellingen en mooie wegjes langsheen het bos. Tussen de bomen, dankbaar voor de verkoeling en de luwte van de wind. Op de terugtocht konden we wel gebruikmaken van de wind in de zeilen, goed voor het gemiddelde en het moreel. Zeker nog eens terug te doen!

uit noodzaak ben ik de laatste weken op stap geweest met mijn “tussenin” fiets. De reden kon je lezen in vorige berichten. Mijn avonturen raken stilaan bekend waardoor er zondag 5 mensen aan de kerk stond om mee op pad te gaan. Het deed goed voor de mens. Tijd voor een nieuwe dimensie?

Dat er niet te veel animo meer was om met de MTB op stap te gaan is er hierdoor misschien een nieuw soort fietsen bijgekomen.

Fietsen voor de sportieve genieter: de STRADE MARRONI ( we hebben geen witte straten!) Komt er hier een vervolg aan?

wegens het nog altijd niet klaar van mijn moddermachien ga ik voorlopig op stap met de fitnes-bike. Soepel rijdend op de asphalt stroken en verteerd ook nog een stukje grind of dolomiet. Daardoor laat ik me soms verleiden om toch even echt off-road te gaan. Niet altijd een goed idee om met op 4 bar gezette en relatief smalle bandjes de sleuven van de wegjes op te zoeken. Mijn tuimelperde zou niet misstaan om regelmatig vertraagd uit te zenden op de betere zender. Het contact met de prikkeldraad heeft ook zijn sporen nagelaten, zeker bij de draad zelf die het heeft moeten begeven.

Hopelijk zie ik deze week mijn MTB terug. De Zemstse MTB route zou moeten worden gecontroleerd . Dus wie mijn fiets ziet…