“Des winters als het regent, dan zijn de paadjes diep” – zo zongen we dat vroeger! Maar dat is fout: de paadjes zijn dan vooral nat! En dat nat, is ook zeer koud! 😯
Met vier bikers begonnen we vanuit Huldenberg vol goede moed aan de 55km, of wie weet met goede benen zelfs 65km…
De voorspelde matige of hevige regen bleef ons het eerste uur nog gespaard: de paadjes waren een brei van sneeuw en modder, maar het bleef berijdbaar. Na een uurtje begon het helaas matig te regenen, en een half uurtje later zelfs hevig te regenen… De sneeuw werd smeltwater, doornat én ijskoud werd je ervan – zelfs van de bevallige Redbull meisjes kregen we het niet meer warm! Bovendien was het in de asfaltafdalingen oppassen geblazen: één verkeerde beweging en je schoof op de poep tien meter de helling af, als was je onderdeel van het curling spel!
Dimi en ondergetekende plooiden het eerst, Raf pas toen hij merkte dat hij geen remmen meer had… met een goeie 40km in de benen, aan een gemiddelde van 13 à 14 km/u, en volledig verkleumd, stonden we weer aan de start… 😕
Bruno zou naar het schijnt de volle 55km hebben uitgereden – maar dat hebben we ook alleen maar van horen zeggen 😎
Volgende week, deel twee van het drieluik in het Leuvense achterland: Pellenberg, 29-39-49-55km, met de nodige hoogtemeters om het Hoogste Punt te vinden! Afspraak zondag 3 februari om 8u00 aan de kerk te Weerde.
De thuisrijders gaan normaal gezien weer op pad, deze keer onder leiding van Chris Van Damme: afspraak aan diezelfde kerk, om 9u00!