Zondag 23 juni. Verdraaid stil in de Pastorijstraat in Weerde. Dat betekent meestal niet veel goeds voor het aantal bikers aan de kerk. Was het het weer, of was het het bier, of het Weerdse Bier, wie zal het zeggen? We zullen de verhalen wel horen op een ander tijdstip.
Er stond wel een heel strakke wind, en ook het vestje moest weer aan. Een tochtje naar Tisselt zou het worden. Helaas was voor Quinten de wind te strak, en moest hij na enkele km de strijd opgeven. Voor Geert zat er dus niks anders op de tocht met zoonlief vroegtijdig af te blazen. Volgende keer komt alles goed!
Ondertussen waren de single tracks veranderd in single grass, en wellicht was dit een brug te ver voor de nieuwe 650. Die koos met Tom in Nieuwenrode voor rechtdoor, hij niet gezien zei hij. Boaf, efkes dat stro uit onze derailleur koteren en na 5 minuten konden we weer verder. Ondertussen was Christophe zich aan het afvragen wanneer de wind zou draaien, want hij had het gevoel dat we die constant op de kop hadden. Hij had ergens wel een punt dus doken we nog even het Gravenbos in waar het veel minder waaide 😆
En ja hoor, ons madam in het telefoonkotje stond er ook nog! Hans, ik heb haar de groeten gedaan! De pijp van Christophe viel stilaan zonder toebak maar van opgeven wilde hij niet weten. Dus wij recht naar huis, met eerst een stopke in de Rut, waar Luc ons trakteerde voor zijn geslaagde mondelinge proef! Hij zal er u graag meer over vertellen. Oh en de vrouwen zaten daar ook al, de macadamwreters waren ook mondjesmaat aan het landen. Een rooie drukte van je welste dus met heel wat sappige verhalen.
De nacht van donderdag 20/06 op vrijdag 21/06: de zomer werd ingezet met wolkbreuken, onder andere boven de Hoge Venen! De Raid des Hautes Fagnes zullen we op een andere keer eens rijden, dacht ik… dus zondagochtend trokken Dimi, Raf en ik naar Baisy-Thy, een gehucht naast het gehucht Tangissart.
Ondanks alle onheilspellende berichten, viel het weer behoorlijk mee – wat wind, en nu en dan eens een regenvlaag van hooguit een minuut. Raf en ik gingen voor de 65km, Dimi voor de 50 – of dat was het plan… De tocht, hoewel niet georganiseerd door een wielerclub maar door de plaatselijke lagere school met hooguit 15 vrijwilligers, was best de moeite: slechts hier en daar een modderige strook, maar verder viel alles goed te rijden, een paar heel mooie stukken, enkele technischere afdalingen – zelfs een stevige trappen afdaling die voor ons kunnen wel te glad was om er af te rijden – en een heleboel pittige klimmen.
Bij aankomst stellen Raf en ik vast dat Dimi en zijn fiets nergens te bespeuren zijn! Met 15km minder op de teller had hij toch al binnen moeten zijn? Doemscenario’s speelden zich al voor onze ogen af… maar wat bleek: na enkele weken pech met de fiets en de ladder, begint Dimi weer wat vorm te vinden, en heeft hij de 65km (met 1000hm) ook uitgereden – al was het deels op karakter!
Genietend van donker en/of blond vocht en alweer een pain saucisse, konden we vaststellen dat het eetzaaltje van de organiserende school voor de helft opgefleurd was met de opbrengst van vorig jaar! Volgend jaar keren we dus zeker terug om de opfleuringswerken aan de andere helft te keuren, en om de werken aan de leraarskamer te sponsoren!
Volgende week sluiten we het seizoen op verplaatsing af met wat je bijna een klassieker kan noemen: Halle-Breedhout, met tochtjes van 35km (400hm), 50km (810hm) en zelfs 85km (1150hm). Deze tocht wordt georganiseerd door de club van een collega van Luc, die aan het revalideren is na een operatie om een hersentumor te verwijderen. Het zal Luc en z’n collega plezier doen om daar met een delegatie Weerdse bikers te verschijnen! Afspraak op zondag 30 juni, om 8u00 aan de kerk te Weerde.
Voor de thuisrijders: volgende week is Peter er efkes niet. Een huwelijk in West-Vloanderen gooit wat roet in het eten. Dus bij deze zijn jullie gewaarschuwd 🙂