Hier volgt een korte samenvatting van onze 2 laatste ritten rond de jaarwisseling.

Op 29 december hielden we het tempo wat lager omdat we een jonge dame van 23 lentes mochten verwelkomen die eens wilde proeven van een MTB tochtje. Niet echt het juiste moment uitgekozen wat het weer betreft Lesley, maar goed, indien je die maidentrip doorstaat dan ben je alvast goed gedoopt (letterlijk en figuurlijk dan).

Haar spierwitte sloefkes hadden na de rit een iets ander kleurke gekregen. Voor de rest, niks dan lof. Het is altijd wat wennen aan het ritme, het glijden, het eindeloos stampen zonder het gevoel te hebben vooruit te gaan, enz. We trokken dus langs E19 en Zenne richting noorden, een tourke rond de vijver in Hombeek om dan richting Humbeek te rijden. Het ’s Gravenbos geleek meer op een ’s Gravenpoel, en zowel ondergetekende als Hans moesten ook eens voelen hoe nat de modder was. Ik op mijn zij, Hans over de kop. En Lesley, die bleef recht en keek wat verdwaasd …. Ze is natuurlijk meer gewoon want tijdens haar werkuren kruipt die dame dikwijls in een “MUG” met loeiende sirenes.

Via het oude vliegveld van Grimbergen reden we via Eppegem terug naar huis. Nat, vuil maar voldaan. Ons ritje kan je hier bekijken.

Zondag 5 januari waren we terug met een tiental bikers paraat aan de kerk. Geen jonge deerne deze keer, die had zich netjes verontschuldigd. Het werd een rustige rit om de nodige calorieën van de voorbije dagen wat langzaam te verbranden. Ik dacht nochtans dat ik voor meer asfalt had gekozen maar dit klopte niet altijd. De akkers waren nog steeds herschapen in zwembaden. Wat wil je als je meikevers ziet in januari? Het zijn geen winters meer 🙂

Voor de rest werd het een rustig ritje zonder noemenswaardige feiten. Alleen dat onze voorzitter nog altijd op zijn nieuw speelgoed wacht en dus zijn Kathleen en Alexander stuurde. Zowel Sinterklaas als de Kerstman zijn hem hopeloos vergeten … foei! Misschien moeten we hem beter zelf in elkaar steken? Een “MTB Weerde Bike”, dat zou nog eens iets zijn …

Onze rit van zondag kan je hier uitlezen.

Volgende week zondag 12 januari ben ik niet van de partij wegens verhuisperikelen in de Vloanders.

Groeten,

Peter

Allereerst onze beste wensen voor 2014! We zullen er een sportief jaar op onze bike van maken!

Deze week jammer genoeg tussen de familie-, eindejaars- & trouwfeesten en nieuwjaardsdrinks geen tijd gehad om een uitgebreid verslag te schrijven over de rit te Westmalle – maar toch nog dit kort verslagje in telegramstijl: veel volk, veel modder, saaie eerste helft, leukere tweede helft, geblokkeerde piston van de achterste schijfrem & een band die zelf z’n druk bijregelt (weliswaar in één richting).

Morgen weer tijd om de alcohol & calorieën uit ons lijf te biken: we trekken naar Londerzeel, voor de Palmvelden tocht (32 / 42 / 52km). De modder zal al zeker van de partij zijn… jullie ook? Afspraak zondagochtend 5 januari 2014 (morgen dus) om 8u00 aan de kerk te Weerde. Mogelijk gaat er een deel met de fiets naar Londerzeel heen en terug.

De thuisrijders vertrekken een uurtje later, om 9u00.

Met vier man vertrokken we aan de kerk te Weerde met de fiets richting Asse. Hoewel de weermannen nog een droge zondagochtend hadden voorspeld, hebben we daar niet veel van gemerkt: opboksen tegen de wind, striemende regen in ’t gezicht – het eerste uur was verre van aangenaam fietsen.  👿

’t Werd gelukkig wat droger… maar dan alleen in de lucht! Na een dik uur langs de baan, sloten we halverwege het parcours aan. Waren die eerste kilometers onverhard nog te doen, dan begon het serieus tegen te vallen na de bevoorrading: glibberige afdalingen waar ge trager rijdt dan tijdens de klim, smalle paadjes met sporen waarin het achterwiel nauwelijks grip heeft, enkeldiepe modder tijdens enkele draagstukken, dit alles vergezeld van het geluid van krakende cranks, schurende schijfremmen en kreunende kettingen… ’t materiaal heeft weer stevig afgezien!  😐

Na 20 kilometer op ’t parcours zouden we wel langs de start passeren, dachten we… niks daarvan: na 30km toch eens gestopt en elkaar vragend aangekeken. Niemand iets gemist? 😕 Ja, inderdaad – de finishlijn, die hebben we gemist! Een tochtje zonder einde!?

Nu ja… onze fiets woog tegen dan al ver boven de 20kg, terugkeren, daar had niemand zin in, en het parcours nog verder afrijden eigenlijk ook niet… dan maar 30km langs de baan naar huis. Uiteindelijk iedereen content: wijle 85km gefietst, ons velleke weer lekker zacht door ’t stevig modderbadje, en de vrouwen / lieven / mama’s / papa’s hadden hunne vent / lief / zoon terug voor 13u!  😎

Volgende week zondag staat een tocht (25 of 45km) te Westmalle op ’t programma, georganiseerd door KWB Westmalle, die zelf met maar liefst 11 mannen / vrouwen aan onze toertocht heeft deelgenomen!

Het zou fantastisch zijn mochten we daar ook met een grote groep staan – dus daarom een oproep aan de thuisrijders om voor één keer ook eens de fiets op of achter de wagen te binden en bij de uitrijders aan te sluiten – Ronny, Kathleen & Alexander zijn er alvast bij! Zo kunnen we ook samen het jaar afsluiten met een lekkere blonde of brunette… gebrouwen in de abdij van Westmalle, wel te verstaan

Alvast prettige kerstdagen, en hopelijk tot zondag 29 december, om 8u00 aan de kerk te Weerde.

Toch weer heel wat bikers aan de kerk in Weerde. Alleen Elie liet nog wat op zich wachten maar kon dan aansluiten bij de rest. En nee, er werden geen 2 groepkes gevormd. De tocht ging over Berg, naar Nederokkerzeel, en dan wou ik eens zien hoe het Silsombos er bij lag… foute keuze, niet te berijden maar toch: doortrekken/ploeteren/wandelen. Gladde bemoste balkjes op drijfzand en modder, ’t is eens iets anders. Blijkbaar waren er nogal valpartijen in de achterste gelederen, en Elie vond het een aanslag op het materiaal. Ja dat is het wel eigenlijk maar zo zit MTB nu eenmaal in elkaar, dacht ik. Niet?

Van daaruit ging het richting Meerbeek waar het Eikenbos op een helling op ons wachte. Ook met moeite te bereiden, klouteren dan maar. Bladeren, modder en een fikse helling, zalig voor een zondag :-). Bergaf dan maar richting Everberg / Kortenberg met zijn Plantsoenbos, prachtig is dit daar. Daarna was het alleen maar bergaf, richting Weerde. Het GPS spoor vind je hier.

Volgende week ga ik eens mijn verantwoordelijkheden verleggen. Er komt namelijk een jonge juffer van 23 proeven van het MTB’en. Ik ga dus een klein traag tochtje in elkaar steken, kwestie van de dame niet direkt rechtsomkeer te laten maken. Ze heeft dus nog nooit op een MTB gezeten … Wie goesting heeft mag meerijden natuurlijk, maar het zal traaaaag en kort zijn, zo’n 20 km (tenzij ze mij volledig gaat verrassen natuurlijk). Er zal wel een ander slachtoffer de roedel op sleeptouw nemen zeker?

Groeten,
Peter.

Ik had het hier vorige week nog over de Antwerpse koerskonijnen, die we zeker zouden tegenkomen in Zoersel … en we hebben ze gevonden – allee,  ’t is te zeggen, den Dimi had zo’n koerskonijn in de gaten gekregen en schoot erachter als een windhond achter het aas! Na 2 uur en 10 minuten zat het er al op! We hadden er eigenlijk niet veel van verwacht, maar de mannen van Zoersel hadden toch een leuk tochtje in elkaar weten knutselen – eigenlijk een opeenvolging van speelbosjes waar het draaien en keren was, met elkaar verbonden door wat asfalt en brede onverharde paden. Dankzij de zandgrond ook redelijk vrij van modder, al leek het hier en daar alsof er iemand aan uw zadel aan het hangen was…

Volgende week zondag 22 december trekken we naar Asse om te gaan X-Mass mountainbiken, en dit 18, 32 of 42km lang. Afspraak om 8u00 aan de kerk te Weerde.

De thuisrijders kunnen dus ofwel met Peter mee, voor een trage rit met schoon volk, ofwel onder leiding van een andere Grote Smurf op pad – afspraak om 9u00 aan de kerk.

9u, aan de kerk, weer heel wat bedrijvigheid en een 15-tal man met meestal een MTB en hier en daar een krom stuur. Ook de papa van Gilles, Vincent was van de partij om een tourke te doen.

Luc had al zijn planneke mee van “De Hel, versie 2014“, terwijl iedereen nog op het succes van 2013 teerde. Ik dacht eerlijk gezegd dat hij aan het grappen was maar ik had beter moeten weten. Je hebt rappe, hele rappe en dan de Luc. Het is zelfs al een beetje gedigitaliseerd, dacht ik

Na wat getreuzel over al dan niet 2014 mee te verkennen verkoos ik om toch maar mijn tourke richting Vossenberg te rijden. Terug had ik beter moeten weten, “De Hel” zou zich tegen me keren! Het begon pas echt langs de Dijle in Muizen, een nieuw laagske onverhard hadden ze aangebracht en ik mocht stoempen al wat ik wou, het ging niet meer vooruit. Niet ongewoon, maar iedereen stak me voorbij alsof ik aan het filmen was 🙄 en toen ik naar mijn achterband keek wist ik het al, veel te plat … Ik bengelde ondertussen helemaal achteraan en riep nog “RECHTSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS” maar nee hoor, in de wind horen ze niks. Behalve één iemand, onze nieuweling, die had het gehoord en keerde terug. Die ook uit volle borst “‘T IS LANGS HIERRRRRRRRRRR“, allemaal zoden aan de dijk, boter aan de galg, whatever…

Eerst wat lucht in die band pompen en ondertussen zou er wel iemand die Rode Ridder (ik was in ’t rood) missen en merken dat er geen links-rechts-rechtdoor meer komt zeker en als een Pater Familia terugkeren? Ijdele en tevergeefse hoop helaas. Vincent en ik nog wat achterna bollen maar al helemaal geen spoor meer aan de horizon. Soit, dan maar met twee verder, geen probleem, tot na een uurke fietsen en op de Vossenberg een troep MTB’ers vanuit tegenovergestelde richting ons tegemoet kwam. De roedel was weer kompleet maar lang mocht dit niet duren: 100m verder Alexander plat – die wacht nog altijd op zijn nieuwe fiets denk ik.

Efkes nieuw bandje er in en we konden weer samen verder. Maar sommige “alfareu’s”  hadden tijd in te halen precies, en reden hun eigen koers maar verder. Bij de eerste splitsing was het weeral prijs, ik reed naar rechts,  Kathleen “stood by her man” en keerde terug, en toen waren we met 4. Voor mij geen probleem maar een klein overleg op voorhand ware handig geweest. Iedereen mag voor mij rijden zoals hij wil, hoe snel of traag hij wil, maar duidelijke afspraken maken, beste vrienden. Ik begrijp dat dit met 15+ man moeilijk wordt maar aan de kerk moeten we misschien afspreken wie wat doet. Op de “poef” rijden, een uitgestippeld toerke rond de kerk, of mee met de wolven 😉

Voor diegene die toch nieuwsgierig zijn waar 15, dan 2, dan terug 15 en dan 4 man en 1 vrouw gereden hebben klik hier.

Tot volgende week, Peter!

’t Was mijnen dag niet, zondag…

’t Begon al met mijne smartphone… als ge daar een alarm op instelt, moet ge niet alleen het uur instellen, maar ook de dag… eventjes over het hoofd gezien, en ja, pas om 20 minuten voor acht wakker geworden…  🙄 Ne smartphone die echt smart is zou toch beter moeten weten…  🙂

Den Dimi nog een SMS gestuurd, maar ze waren al gaan vliegen,  toen ik om 8u12 dan toch aan de kerk verscheen… geen andere laatkomers, dus ik meteen door naar Tervuren, voor de Vossem MTB Classic georganiseerd door de mannen van de Voervallei.

Het langste toerke was 50km – niet zo veel, maar hoewel er nauwelijks echte baggerstukken in zaten, lag ’t er toch lekker zwaar bij en hadden de mannen van Vossem +/- 800hm’s bij elkaar weten sprokkelen… door een sluimerend virusje in de neus, voelde ik mij verre van fris en ging de hartslag bij elke klim meteen de hoogte in… om daar ook veel te lang te blijven… ’t was op de tanden bijten dus!  👿

Na een kilometer of 10 kwamen we aan de plek waar Dimi vorig jaar het nut – of beter de onzin – van een spijkerband leerde kennen… we moesten er nog even mee lachen, maar wie laatst lacht, best lacht, want nog geen 100 meter verder hoorde ik PPPFFFFF… op 2 seconden mijn achterband leeg, en ik kon er een 10cm lange roestige nagel uit trekken: langs onder er in, langs de zijkant er weer uit. Daar is geen tubeless band tegen bestand… 😥 bovendien was ik in mijn haast een binnenband vergeten, maar Raf kon gelukkig reddende engel spelen.

Zonder verdere miserie (dacht ik) de eindstreep gehaald, al vond ik wel dat er een vreemd slagske in mijn wiel zat. Ferm wintertochtje, daar in en rond Tervuren, veel en soms steil klimwerk, enkele mooie afdalingen, en een vlotte organisatie met veel volk.

Thuisgekomen, nog wat smeersel op de ketting, de remmen even reinigen, en wat stel ik vast: een gebroken spaak… 😥 dat vreemd slagske is meteen verklaard… Tja, we weten weeral waarvoor we werken, zeker?  😕

Ah ja, en maandagochtend 7u00, ging mijn alarm alsnog af… gelukkig stond er nog eentje op 6u15, anders was ‘k ook al te laat geweest op ’t werk  🙄

Volgende week zondag 15 december gaan we ons nog eens meten met de Antwerpse koerskonijnen: een vlakke rit in Zoersel, van 30km of 45km. Afspraak om 8u00 aan de kerk te Weerde.

De thuisrijders, al dan niet in twee groepen, vertrekken om 9u00 aan diezelfde kerk.