Vier man aan de kerk, op een mooie zondagochtend. Met de wagens naar het “hoogste punt” van Pellenberg, maar parkeren mocht niet op dat hoogste punt – dus al meteen een kuitenbijtertje om aan de start te geraken. Daar zagen we Bruno zitten, al lekker nat in het zweet door de rit Weerde – Pellenberg, die iets langer uitviel dan verwacht!  😯

De eerste helft van de tocht was knap – zo nu en dan een glibberige klim, en natuurlijk modderige en gladde paadjes, maar we zaten veel in ’t bos, en ’t was bij momenten echt mountainbiken. Jan, die staat al scherp nog voor het zomerseizoen begint, was niet bij te houden. Samen met Dimi, Gilles & Bruno hielden we een iets rustiger tempo aan – al had Bruno zo nu en dan een magisch stokske nodig om de modder van zijn fiets te schrapen!

Na de eerste bevoorrading zaten we meer in ’t veld… met alle gevolgen van dien: onbeschut, een koude wind op kop, een iets te saai parcours, en bagger tot aan de trapas… Terwijl mijn motivatie ergens in de modder was blijven steken, zag ik Gilles en Bruno langzaam maar zeker wegrijden. Dimi zat ondertussen te worstelen met een loskomende traparm, en koos voor de shortcut naar de aankomstlijn… geen slecht idee, want de laatste klimmetjes waren nauwelijks te berijden: langs de Koebos klim (zie foto, in betere tijden) zouden zelfs de koeien niet meer omhoog willen gaan, maar wij mochten het met de bike doen! 🙄 En de naam van de laatste klim – Hoogste Punt – hadden ze beter veranderd in Vettigste Punt!  👿 Hoe vettiger, hoe prettiger, luidt het gezegde, maar tegen het einde was de pret er toch wel een beetje af…

Zondag 9 februari trekken we naar Oud-Heverlee – deel drie van de Leuvense trilogie, en hopelijk neigt de staat van het parcours eerder naar Huldenberg dan naar Pellenberg. In Oud-Heverlee schotelt MBC De Zoenk ons tochten van 25, 35, 45, 55 en zelfs 65km voor, met 300 tot 800 hoogtemeters. Afspraak om 8u00 aan de kerk te Weerde.

De thuisrijders zullen het een tijdje zonder Peter moeten stellen: geblesseerd tijdens de skivakantie… in de auto!? 😥 Dus weeral een vrijwilliger gezocht om de groep op sleeptouw te nemen! Afspraak zoals elke week om 9u00 aan de kerk te Weerde.

Na een iets te kort en niet al te best nachtje slapen, toch maar op tijd uit bed gekropen om te gaan biken… Gilles stond alweer paraat, en ik liet ‘m geloven dat we d’r snel vanaf gingen zijn vandaag: 45km was de planning, want met de vermoeide geest en wat baggeren in de modder zou dat al zwaar genoeg zijn. Raf kwam nog net op de tijd de hoek omgereden, en hop, met z’n drieën naar Huldenberg.

De vriendelijke parkeerwachters gaven ons plaatsje vlak bij de startplaats – waar we nog een hele Weerdse delegatie mochten begroeten!

De eerst kilometers waren stevig: met een dikke 11 op de teller, wees de hoogtemeter al +200 aan!  😕 Het Huldenbergse parcoursbouwersteam bulkt vermoedelijk van ervaring en terreinkennis, want de paadjes waren zo nu en dan wel eens glad, maar altijd goed berijdbaar! Slechts enkele 100 meters echt stoempen, en verder was het genieten van pittige klimmetjes, mooie bospassages over privéterrrein, en meestal snelle, soms licht technische, afdalingen – om dan nog van het ideale bikeweer en de mooie vergezichten te zwijgen…

Aan de eerste splitsing kozen we dan ook voor de 65km in plaats van de 45km – sorry, Gilles 👿 – en met nét geen 1000hm hadden we alle calorieën en alcohol van de avond ervoor verbrand en uitgezweet! Een Vlaamsbrabantse topper, deze tocht te Huldenberg!

Volgende week deel twee van de trilogie rond Leuven – aan de oostzijde deze keer, Pellenberg, waar je kan kiezen uit tochten van 29, 39, 49 of 54km, en ook deze keer zal het niet vlak zijn! Afspraak zondag 2 februari, om 8u00 aan de kerk te Weerde. De tocht heet niet voor niets “hoogste punt toertocht“: leuk om te beginnen, maar je moet ook naar dat punt terugkeren!  😈 Een gewaarschuwd man is er twee waard!

Peter is nog steeds op zoek naar het witte goud in de Zwitserse (of was het nu Franse) bergen, maar dat mag de thuisrijders niet beletten om ook op pad te gaan, al zal er wel weer een vrijwilliger wel een tochtje in elkaar moeten puzzelen. Afspraak om 9u00 aan op diezelfde zondag aan diezelfde kerk.

Het zijn geen winters meer,  met als gevolg heel wat onbekende gezichten (voor mij althans) aan de kerk in Weerde. Graag wat namen en email adressen achter die “faces” want zelfs een MTBiker in pure snowboard uitrusting is toch iets unieks 🙂 Zelfs het stalen ros mocht er wezen!

De tocht liep over Hombeek, Leest zo naar Heindonk, Blaasveld … De akkers lagen er nog altijd zompig bij maar het ritje rond het meer in Hazewinkel en zijn aanpalende donken maakte veel goed. Een buizerd kwam ons begroeten en liet zich gewillig bekijken vanop een korte afstand. Langs het kanaal Leuven – Dijle reden we terug zuidwaarts. Ik had nochtans beloofd aan Chris niet langs de Oude Leestebaan het bos in te gaan, maar mijn GPS dacht daar klaarblijkelijk anders over. Geen modder, maar puur water met grashopen en dus stoempen maar.  De 29ers lagen hier duidelijk in het voordeel, of was het de fysiek van de Koen … kan ook?
Nog een klapke met Tom en Chris, een pintje en dan richting huiswaarts.

Mij zal je 2 weken moeten missen wegens het witte goud die op me wacht. Voor diegene die ook gaan skiën al dan niet met KWB Weerde, veel plezier, ik heb sneeuw besteld 🙂

Een ouwe vos verleert zijn streken niet… dat mochten we nog eens ervaren toen Luc ons kwam vergezellen op het altijd leuke tochtje in Brasschaat!

Waren het de drie jongere veulens waarmee hij op pad was, of het stel herten dat ons pad kruiste, die Luc zijn duivels deed ontbinden? God mag het weten… maar ’t is wel een feit dat we nog allemaal een voorbeeld kunnen nemen aan de schwung waarmee Luc door de modder klieft en over de singletracks stuift.

Tot na de eerste bevoorrading hielden we met z’n vieren een strak tempo aan, tot wanneer Dimi zijn grotere wielen in gang zette en een versnellingske hoger schakelde – Gilles vlotjes mee, en ikke maar peddelen met mijn kleine wielekes, ocharme. Luc liet deze kelk aan zich voorbij gaan, en reed op zijn eigen tempo uit.

Maar: ere wie ere toekomt! Waar iedereen het gladde bultje letterlijk links liet liggen, reed Luc als enige gezwind omhoog! Streken, hé!  😉

Volgende week beginnen we aan het eerste deel van de trilogie in het Leuvense achterland: de 23ste MTB Happening in Huldenberg! Tochtjes van 35, 45, 55 en zelfs 65km met de nodige hoogtemeters staan in de aanbieding. Afspraak zondag 26 januari, 8u00 aan de kerk te Weerde.

De thuisrijders vertrekken een uurtje later, om 9u00, maar een vrijwillig zal deze keer een tochtje in elkaar moeten puzzelen, want Peter is dus gaan skiën.

Eindelijk nog eens vrieskou deze winter, bij een staalblauwe hemel. Vier bikers hadden zich goed ingeduffeld en stonden op het appel. Bruno maakte zijn langverwachte terugkeer – bleek dat hij een botje in zijn elleboog gebroken had, en enkele weken buiten strijd was.

Op mijn GPS stond een tochtje van 78km, maar om de elleboog van Bruno te sparen (goed excuus hé), besloten we dit in te korten tot iets meer dan 60km. Via het veld trokken we langs Kampenhout & Nederokkerzeel naar Kortenberg: daar mocht Dimi zijn improvisatietalent boven halen, en leerde hij ons enkele onbekende paadjes kennen in Kortenberg. Vanaf dan ging het ook goed op en af – gelukkig was het merendeel van de offroad tracks nog goed berijdbaar… op de weg daarentegen was het gevaarlijk glad… Gilles mocht het aan den lijve ondervinden: een slippertje, en hij lag tegen het asfalt!

Na drie uur en een half, stonden we weer aan de kerk te Weerde, op tijd voor de lunch – wijle content, het vrouwke en de kindjes ook content!

Volgende week zondag 19 januari rijden we weer op verplaatsing, in Brasschaat, voor een tochtje van 25 of 45km. Afspraak aan de kerk te Weerde om 8u00.

De thuisrijders vertrekken een uurtje later, om 9u00 – normaal gezien is Peter er weer bij.

De eerste TT van 2014 zit er al op… De Londerzeelse Palmvelden hadden de eer ons te ontvangen! Met vier aan de toch begonnen – Luc was ook deze week van de partij bij de uitrijders! De eerste kilometers waren vlak en vlot berijdbaar, maar de lus tussen Brussegem en Meise lag er erg vettig bij – soms gewoon onberijdbaar – bij… gecombineerd met de hoogtemeters was ’t een zware dobber. ’t Mag echt eens beginnen vriezen, zodat alles er nog eens lekker hard bij ligt!  👿

Pech blijft mij echter achervolgen… na de mechanische problemen van de voorbije weken, liet zondag mijn evenwichtsorgaan het stevig afweten: na een eerdere slipper zonder erg op een glibberige afdaling, slipte in de laatste kilometers mijn voorwiel even weg… een tik tegen het stuur van een collega biker die op dat moment naast mij reed, en we lagen allebei tegen de grond… Weeral niks erg in mijn geval, maar m’n collega had zijn schouder ontwricht… deze week nog contact gehad met deze onfortuinlijke kerel, en gelukkig stelt hij het redelijk goed… Toch een vervelend moment, en voor mij een start in mineur  😥

Volgende week is er geen TT in de buurt – daarom, op aangeven van Dimi, volgend voorstel: een ritje met start en aankomst aan de kerk te Weerde, richting Holsbeek, werd al geopperd, maar dat zien we nog wel – Kampenhout – Kortenberg – Bertem is ook een alternatief.

Dus: afspraak zondag 12 januari, om 8u00 aan de kerk te Weerde!