Vijf man aan de kerk, da’s een mooie opkomst – Gilles is na herstel van blessure vanaf nu ook weer present! Hoewel een plechtige belofte om niet meer af te wijken van onze kalender… trokken we voorbije zondag niet naar Wolfsdonk, maar naar Braine l’Alleud! 😡  We hadden namelijk noch een modderpelleke te schillen met die tocht, en nu het nog steeds lekker aan het nazomeren was…

Het parcours was stevig gewijzigd vergeleken met vorig jaar – ’t was mooier & beter, vooral na de eerste bevoorrading heel wat pittige klimmetjes en leuke afdalingen. Ook redelijk wat singletrack tussen de bomen… en met zo’n breed 29-er stuurke is dat niet evident!  😆 Dan zijn die 26-ers toch nog voor iets goed…

Op het einde probeerde Dimi nog een verdwijntruc uit te halen, maar zo’n CO2-bommetje produceert nét niet genoeg rook om eventjes helemaal uit het zicht onttrokken te zijn! Toch een verdienstelijke poging, en omdat Raf wél de handleiding had gelezen van zijn CO2-handpompje, is er toch nog wat CO2 in Gilles zijn band geraakt.  🙄

Na 55km en 900 hoogtemeters was het pelleke geschild en konden we afsluiten met wat patersvocht in een heerlijke hersftzonnetje, en ziezo, de zondagvoormiddag was weer gepasseerd! 😎

Sorry voor het wat late verslag. Heel wat laptops lagen iedere avond te wachten op nieuwe software, format c’s, WIN8 (yuk) en andere troep. Mijn nachten waren dus rijkelijk gevuld met de nodige frustraties en gevloek. Vrijwilligerswerk noemen ze dit dan. Soit, ondertussen weten we ook dat we naar Brazilië gaan en dat de finale België -Nederland wordt 😛

Jaja er werd ook gereden, alleen tekende Ronald verzet aan wegens een verplicht kerkbezoek? Alexander dus blij want die mocht de fiets van papa lenen. Kathleen ook blij want die mocht nog eens met de bende op stap. Een tochtje Wespelaar zou het worden. Alleen dat kasteel met zijn groot domein zorgde voor de nodige verwarring. Iedere GPS (1) ging daar resoluut in de fout. Wie woont daar nu eigenlijk? Luc dacht dat het iets met de Stella te maken had en eigenlijk zat hij heel kort bij. Hier wat Google van dit verhaal denkt:

Het domein van Wespelaar (gemeente Haacht in Vlaams-Brabant) dateert uit de 12^de eeuw, strekt zich uit over 90 hectaren en is een van de best bewaarde Engelse parken van de 18^de eeuw in België. Al meer dan vier eeuwen staat daar de wieg van de familie de Spoelberch, erfgenamen van de brouwers Artois die het in 1796 verwierven. Drie van de vijf kinderen van burggraaf Werner de Spoelberch (1902-1987), Nicolas, Philippe en Sibylle wonen in enkele van de vele verblijven op het domein (waaronder een tempel, een piramide, een Chinees paviljoen en… een oude bunker). Die bunker, ja dat hebben we gezien hé Hans? Het renaissancekasteel uit de 19^de eeuw werd in 1954 vernietigd en vervangen door een kasteel van architect Pierre Barbe, wiens elegante classicisme jarenlang de rijke industriëlen kon bekoren. Het wordt bewoond door Nicolas, de oudste van de familie. Diens zoon Grégoire volgde in 2007 zijn oom Philippe op in de beheerraad van AB Inbev. Dus Luc, je zat er eigenlijk pal op, alleen de details ontbraken maar het is u vergeven. Je kan het in je volgende kwis inlassen 

https://plus.google.com/photos/115571959844157080082/albums/5786267526606737121?banner=pwa

Van daaruit ging het richting Vossenberg in Boortmeerbeek, waar menig MTB’er en Cyclocrosser zijn gading vond (we waren voor één keer niet alleen). Dan nog een extra luske met de groeten van de Luc en na 47km konden we de “asfalt wreters” vervoegen in het café langs de vaart. Ik denk dat dit de laatste rit was in korte mouwen helaas!

Zondag 13 oktober is de toertochtenkalender maar mager gevuld: het dichtst bij huis is de tocht in Tremelo, waar je 25 of 42km kan gaan biken, met een passage langs de Balenberg, ook wel gekend als het thuisparcours van een zeker Sven Nijs! Afspraak om 8u00 aan de kerk te Weerde.

De thuisrijders vertrekken een uurtje later, om 9u00.

Het uitroepteken stond er niet voor niets in mijn vorige mail: een bende van een man of negen stond om achtenhalf, halfnegen of acht uur dertig aan de kerk te Weerde!

Behalve Hans… maar kom, het was zijn verjaardag, en wie weet had z’n vrouw al een vroeg cadeautje in petto 😉 wij dus snel weg, want volgens goed ingelichte bron stonden de ramen bij Hans open, en de details moesten we nu ook weer niet horen…

Langs de Zenne ging het richting Terhagen, waar we konden aansluiten op de toertocht van Waarloos. Om negen uur begon er iets in Peter zijn rugzak lawaai te maken… vermoedelijk Hans, die belde om te vragen waar iedereen bleef … dus toch geen vroeg verjaardagscadeau – oftewel een héél kort  😉

In Terhagen stoven we meteen de tracks van de kleiputten en De Schorre op… bij het eerste bordje “extreem” twijfelden Bart, Raf en Dimi niet. Nijdige klimmetjes, steile afdalingen, technisch bochtenwork – De Schorre is een klein mountainbike-paradijs, en het lag er dan nog eens nagenoeg perfect bij! Daarna werd het nog kilometers malen rond Heindonk (waar Bart met zijn 26″ wielen een beetje harder mocht stoempen dan die andere twee met hun 29″ wielen), om vervolgens het fun-gehalte weer wat op te krikken op een vernieuws parcours in Sint-Katelijne-Waver. Met 90km op de teller stonden de drie kastaars rond 13u terug in Weerde.

Waarom Peter & Co. die extreem pijlen niet zijn gevolgd, weten ze nog altijd niet. In Swiss hadden ze niets anders gedaan, en De Schorre “light” vonden ze niet veel meer dan ons meer in Hofstade 😉 Duidelijk iets gemist dus…

Ronald, Kwinten, zijn pa Jan, Geert, Jos en Peter gingen dus rechtdoor ipv rechtsaf. De afpijling kon wel iets beter, dat vond ook een medebiker. Onderscheid tussen de verschillende afstanden was helemaal niet zichtbaar. Twee pijlen 180° gedraaid tegenover elkaar maakt het er niet makkelijker op zo vroeg op een zondagmorgen. Dan mogen we terecht trots zijn op de “Hel” afpijlers.

Het tempo lag tamelijk hoog met als gevolg dat het luske in De Schorre in een mum van tijd werd afgehaspeld. Dan nog maar een luske meepikken via Heindonk en Hazewinkel. Gekend terrein trouwens, want meerdere malen met de thuisrijders deze route genomen …

Na toch wat kamikazestunten te hebben gezien van zowaar verdwaalde “homies” (niet de kastaars van hierboven) besloten de “light” rijders de weg richting Weerde terug aan te vatten. Ronald had zich bij Jos gevoegd, die het wat kalmer aan wou doen – het was te plat voor hem. Kwinten, Jan, Geert en Peter hadden precies andere gedachten: bijna 20km aan een gemiddelde van 24,8 km/u, en dat met 26″ wielekes, behalve dan Geert die 27,5+0,5″ als de nieuwe standaard introduceert. Blijkbaar is dit de ultieme diameter voor 2015 (marketing moet nog starten) en moet je zelfs niet meer trappen om vooruit te komen! Resultaat: veel te vroeg thuis dus eerst even checken bij Hans wat er nu echt was gebeurd 😉 … Happy birthday, Hans!

Volgende week zou het nog steeds nazomeren… op verplaatsing wordt er dan gereden in Wolfsdonk, waar Wolfsdonk Oep Wiele ons een tocht van 25km of 45km voorschotelt. Naar goede gewoonte, zal dat met heel wat singletracks zijn! Afspraak op zondag 6 oktober, 8u00 aan de kerk te Weerde.

De mannen die thuis rijden, spreken weer af om 9u00, je mag dus je wekker laten staan, ook naar goede gewoonte!

Na een paar daagjes het hooggebergte was het tijd om terug een tourke rond de kerk te rijden. Voorlopig nog zonder Denis, Werner en Louis maar wel met nieuwkomer Tom, Koen (broer van Hans) en Bart. Die laatste had zijn racemonster voor het winterseizoen gewisseld voor een Cube modderwreter

Eerst het Populierendal in Vilvoorde gevolgd door het Parc Orban nabij de Drie Fonteinen en vanaf dan liep ongeveer alles fout. Er lag één nagel van 7cm in het bos en Hans vond hem helaas. Na wat getrek om zijn band eraf te krijgen konden we toch verder maar niet voor lang. Volgend slachtoffer Alexander, body van achterwiel kapot en werd het dus trekken en sleuren, met en zonder band, om hem thuis te krijgen. Voor Weerde wou Geert nog een borduurke afspringen en lap nog een snakebite erbij en een laatste verplichte stop tot gevolg.

Héél véél afzeggingen ontvangen, dus ik wist dat ik moederziel alleen op pad mocht gaan in Pepingen! Pittig tochtje: 74km met 1175 hoogtemeters. Nog nooit vanuit Pepingen gestart, maar de eerste 30km waren bijna een exacte kopie van de tocht van Halle-Breedhout… daarna deed de tocht wel minder gekend terrein aan: veel bospassages in Braine-le-Château, Wauthier-Braine, Ittre & Virginal-Samme, met zo nu en dan behoorlijk technische afdalingen & klimmen – één afdaling zelfs te steil naar mijn goesting…  😳

Volgende week hopelijk geen bacchanale familiefeesten, weekends of pretparkuitstappen, en weer met het gezelschap op stap!

De weergoden zullen ons alvast minder goed gezind zijn dan voorbije zondag… maar dat houdt ons niet tegen om toch weer op pad te gaan, en deze keer zullen de thuis- en verplaatsingsrijders dat nog eens samen doen: vanuit Weerde rijden we langs de Zennedijk naar Rumst, waar we kunnen aansluiten op de 35km toertocht van WT Waarloos (zal +/- 55km in totaal zijn).

Op de 35km kan je dan kiezen voor een technische passage door De Schorre te Boom (een paar – weliswaar zware – kms extra), en de marathonliefhebbers kunnen er nog een extra lus aan breien langs Heindonk & Willebroek (dan kom je ergens tussen de 75 en 80km uit).

Om de kerk in het midden te houden: afspraak zondag 29 september om 8u30 (!) aan de kerk te Weerde!

Drukke dagen & avonden gehad deze week 😕 maar beter laat dan nooit: een kort verslagje van onze eerste rit van het herfst- en winterseizoen!

Omdat de fietsdames enkele mannen hadden verleid, en er een hoop Weerdse bikers in het Zwitserse hooggebergte zit, werd er niet veel volk verwacht – maar toch: met vier man naar Gelrode. De weergoden hadden op zaterdagavond speciaal voor ons de hemelsluizen voor 24u gesloten, en de zon mocht af en toe ook nog eens komen piepen – uitstekend weer om te biken, en de paadjes lagen er onverwacht goed bij!

Johan koos na een lange zomerstop voor de kortste afstand, Jimmy deed het rustig aan op de 47km, en Dimi ging samen met mij voor de langste afstand – nu hij grotere wielen heeft moet hij minder op zijn pedalen stampen, hé. 😆  Na een dikke drie uur op de fiets was de spits er finaal afgebeten en spoelden we hem door met een beker donkerbruin vocht, op ’t terras onder een waterzonneke.

Zondag 22 september is de herfst al officieel een dagje oud, maar er wordt mooi nazomerweer (+20°C!?) voorspeld, dus weeral geen enkel excuus om de bike aan de haak te laten! 😈

We gaan eens wat minder bekend terrein betreden in Pepingen, waar de Bruski Challenge Mountainbike Tour plaats vindt. Tochten naar ieders kunnen & vermogen: 25, 40, 55 en zelfs 70km, met 280 tot 1000 hoogtemeters. Afspraak zondagochtend om 8u00 aan de Weerdse kerk.

Hier alvast een voorsmaakje van deze tocht:

De zomer is nog niet helemaal ten einde, maar er hangt regen in de lucht en we kunnen de modder al ruiken… tijd dus om te starten met het winterseizoen!

Dankzij de vele mooie & droge zomeravonden die de maanden juli en augustus ons geboden hebben, zal iedereen wel in topvorm zijn 🙂 (en indien niet, tijd om er samen met ons aan te werken) dus al wat je nog moet doen is de dikkebandenfiets van onder het stof halen, wat smeersel op ketting en tandwielen, de remmen eens testen, en dan: op zondagochtend 15 september om 8u00 aan de Weerdse kerk staan. Vandaar trekken we naar Gelrode om in de Hagelandse heuvels een tocht te rijden van 26, 36, 47 of 63km.

Meer info over deze tocht vind je hier: http://www.third-wheel.be/

Benieuwd waar we dit seizoen naar toe trekken? Bekijk dan ook alvast onze kalender voor september, oktober en november!